Συγκάτoικοι της Συμφοράς

Κεφάλαιο 6o

«Είσαι σίγουρη πως τα πήρες όλα;» με ρώτησε για ακόμα μια φορά σήμερα η μάνα μου.

«Μαμά είναι η χιλιοστή φορά που με ρωτάς σήμερα! Ναι τα πήρα όλα μπορώ να φύγω τώρα;» πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι παίζει με τις Ελληνίδες μάνες. Δεκαοκτώ χρονών γαϊδούρα κ ακόμα μου συμπεριφέρεται λες κ είμαι μωρό.

«Βρε Ζωή θα φύγεις από τώρα; Η πτήση σου φεύγει στις οχτώ! Κάτσε να κάνεις λίγο παρέα στη μανούλα που θα της λείψεις.» έβαλε πάλι την ίδια κασέτα. Από τότε που έμαθε πως πέρασα Θεσσαλονίκη τα ίδια κ τα ίδια: «και που θα πας εκεί στα ξένα.» ξένα ..... η Θεσσαλονίκη ξένα ....καταλάβατε για χάρη μου πέντε ώρες ταξίδι η μάνα μου το έκανε ξενιτιά. «Και ποιος θα σου μαγειρεύει» «ποιος θα σου καθαρίζει» «ποιος θα σου σιδερώνει» γιατί ως γνωστόν εγώ είμαι πρακτικά ανάπηρη κ άμα κάνω καμιά δουλειά θα μου πέσει ο κώλος .....-εντοπίστε τον σαρκασμό-.

«Αχ ρε κυρα Λένη τι θα κάνω με εσένα μου λες;» την αγκάλιασα σφιχτά και της έδωσα ένα τελευταίο αποχαιρετιστήριο φιλί, ενώ μπήκα μέσα στο ταξί που είχα ήδη καλέσει για να με πάει στο αεροδρόμιο.

Η αλήθεια είναι πως κ εγώ στενοχωριόμουν που θα φύγω. Δεκαοκτώ χρόνια είναι αυτά, δεν είναι εύκολο κ να τα πετάξεις στα σκουπίδια έτσι απλά. Το μόνο που με παρηγορούσε είναι πως σε λιγότερο από ένα χρόνο θα είχα την Ειρήνη στο πλευρό μου.

Ευτυχώς για εμένα ο Αλέξης δεν μου ξαναέκανε κουβέντα για την Θεσσαλονίκη, μάλλον έλαβε το μήνυμα κ δεν ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση o γλυκούλης. Εντωμεταξύ ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τι με είχε πιάσει χθες. Μα να φιλήσω τον Αλέξη; Πόση βλακεία κουβαλάω μέσα μου επιτέλους! Ούτε στα μηνύματα του δεν μπορώ να απαντήσω, θα ανησύχησε κ με το δίκιο του δηλαδή. Δεν νομίζω το σύστημα φασώνουμε, σκουπίσαμε τελειώσαμε να είναι ότι πιο κατάλληλο αυτήν την κατάσταση, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από το The talk που μάλλον αναζητά ο Αλέξης. Δεν μπορώ να το κάνω , δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να τον χάσω από μια δικιά μου ανοησία. Ήμουν μεθυσμένη. Ναι αυτό φταίει , ήμουν μεθυσμένη κ δεν ήξερα τι έκανα, επαναλάμβανα ξανά κ ξανά στο κεφάλι μου προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου. Δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο κ κυρίως δεν μπορεί να είναι αγάπη! Φιλική ίσως, αλλά ερωτική δύσκολα. Για όνομα του Θεού τον έχω δει να κατουράει σε πισίνα! Αρνούμαι κ επαναλαμβάνω ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δω αυτό το άτομο ερωτικά, ξέρω υπερβολικές πολλές λεπτομέρειες για την ζωή του.... Θα ήταν λες κ κάνω κάτι με τον Ερμή! Ίσως σε λίγο πιο Hot μορφή, με ωραίες γωνίες κ καταπράσινα μάτια που σε μαγνητίζουν κ ένα σώμα ...ΟΚ χρειάζεται να σταματήσω! Γη καλεί Ζωή, δεν σαρέσει ο Αλέξης ξεπέρασε το.