Συγκάτoικοι της Συμφοράς

Κεφάλαιο 23ο

« Ιάσονα, νομίζω έφτασε η στιγμή να αφήσεις το υφάκι του άντρα μυστήριο και να μου πεις που με σέρνεις.» αναστέναξα κουρασμένη από τη σιωπή του. Αυτό ήταν αν δεν απαντούσε στις ερωτήσεις μου δεν θα συνέχιζα να περπατάω. Τριγυρνάμε εδώ και κάνα δεκάλεπτο στα λαδάδικα και δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός φυσικός για να καταλάβεις πως κάνουμε κύκλους.

«Είσαι πάντα τόσο ανυπόμονη;»

«ΠΑΝΤΑ» του χαμογέλασα και με τράβηξε από το χέρι, σέρνοντας με από πίσω του.

«Ειδού, φτάσαμε!» σταμάτησε έξω από ένα μαγαζί, ενώ μέσα ακουγόταν ήδη βαβούρα. Χωρίς να μου εξηγήσει πολλά μπήκαμε μέσα και για πρώτη φορά σήμερα είχα επίγνωση του τι γινόταν. Γυρνώντας το κεφάλι μου προς το stage αντίκρισα το Στέφανο, το Χάρη κ τον Ηλία να ξεσηκώνουν ήδη το κοινό με το test sound τους. Ήμασταν σε συναυλία, δεν υπήρχε πλέον καμία αμφιβολία και μάλιστα όχι σε οποιαδήποτε συναυλία αλλά της μπάντας των παιδιών.

«Παίζουν ακόμα; Νόμιζα ότι είχανε διαλυθεί.» για μια ακόμα φορά κατέφυγα στον Ιάσονα για απαντήσεις.

«Ναι παίζουΜΕ ακόμα.» με κλείσε το μάτι, ενώ σε χρόνο ρεκόρ ήταν ήδη πάνω στη σκηνή με τους υπόλοιπους rock stars. Κρατάτε με, γιατί θα του ορμήσω. Ο βλάκας είχε οργανώσει τέτοια κομπίνα για να μου έρθει ξαφνικό και να με εντυπωσιάσει. Ε λοιπόν το κατάφερε! Ανέκαθεν είχα αδυναμία στους μπασίστες δεν μπορώ να το αρνηθώ.

«Ζωή, Ζωή από εδώ!.» ξεπρόβαλε από το πουθενά η Ξένια.

«Πάνω στην ώρα ήρθατε, ανησυχούσαμε πως θα δεν προλάβετε.» συμπλήρωσε ενώ με αγκάλιασε εγκάρδια. Δίπλα της όμορφη όπως συνήθως στεκόταν η Στεφανία με την οποία ανταλλάξαμε μια θερμή χειραψία.

«Ανέκαθεν καθυστερούσε ο Ιάσονας.» σχολίασε αδιάφορα, προκαλώντας τα νεύρα μου. Τσατίζομαι όταν θυμάμαι το παρελθόν αυτών των δύο. Μου τη δίνει που τον ξέρει τόσο καλά, ακόμα και τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες.

«Αλήθεια τι τρέχει με εσάς τους δύο;» ξεκίνησε η ανάκριση από τη μεριά της Ξένιας. Ωχ, το φοβόμουν πως θα συμβεί αυτό. Στην πραγματικότητα ήταν μια ερώτηση που με προβληματίζει και εμένα και δεν έχω καταλήξει ακόμα σε κάποια απάντηση. Ποτέ δεν επιζητούσα ταμπέλες στις σχέσεις μου, ίσως γιατί ποτέ δεν νοιάστηκα αρκετά για να τις επισημοποιήσω. Μα τώρα είναι διαφορετικά, ναι μεν περνάμε καλά μέχρι στιγμής αλλά θέλω να ξέρω προς τα πού βαδίζω. Χριστέ, ούτε μια βδομάδα δεν πέρασε και άρχισα το δράμα.