Συγκάτoικοι της Συμφοράς

Κεφάλαιο 15ο

Ορκίζομαι πως θα τον σκοτώσω! Μετά τα χθεσινά είμαι ηρωίδα που δεν το έκανα ήδη! Άκου εκεί «Αυτό δεν έγινε ποτέ!» Και ποιος είσαι εσύ μαλάκα Ιάσονα για να αποφασίζεις τι έγινε κ τι όχι; Το ένιωσα , σε φίλησα, ΤΕΛΟΣ! Αν δεν σου άρεσε μπορούσες απλά να μην το συνεχίσεις. Το γεγονός όμως πως όχι απλά το υπέστηκε αλλά έδειχνε κ να το διασκεδάζει με εξοργίζει περισσότερο. Αναποφάσιστος, αυτό είναι ένα από τα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν σε συνδυασμό με το μαλάκας κ αούγκανος! Ένας βλάκας κ μισός, αυτό είναι. Και εγώ ακόμα περισσότερο βλαμμένη αφού δεν μπορούσα να κλείσω μάτι όλη την νύχτα σκεπτόμενη τι μπορεί να πήγε στραβά κ συμπεριφέρεται έτσι . Δεν είναι λογικό από τη μία να με φιλάει παθιασμένα κ από την άλλη να με αποφεύγει λες κ του σκότωσα τη μάνα. Και ναι το παραδέχομαι, ίσως να μου άρεσε λιγάκι παραπάνω από όσο θα έπρεπε το χθεσινό φιλί, και ναι ίσως να ένιωσα κάτι κατά τη διάρκεια του φιλιού και ναιιιιιιιιι ίσως για κάποια λεπτά να ένιωσα μια έντονη έλξη προς τον Ιάσονα....... Και το γαιδούρι τι κάνει για αυτό; Επιλέγει να το «ξεχάσουμε» αποσύροντας τα χθεσινά γεγονότα στα βάθη του μυαλού του.

Πραγματικά ήμουν τόσο εκνευρισμένη εκείνο το πρωινό που μέχρι κ ο Αλέξης κατάλαβε πως κάτι πήγαινε στραβά. Όλο το πρωί ένιωθα το εξεταστικό του βλέμμα πάνω μου, ώσπου κάποια στιγμή λύγισε.

«Ζωή αν δεν σε ήξερα τόσο καλά, ίσως και να με ξεγελούσες. Τι έχεις; Γιατί είσαι έτσι; Συνέβη κάτι χθες στο μπαρ αφού έφυγα;» άρχισε τα ασταμάτητα ερωτήματα, ενώ από το ηχόχρωμα της φωνής του φαινόταν αρκετά προβληματισμένος.

«Calm your tatas Αλέξη κ σταμάτα να κάνεις σαν την μάνα μου, μια χαρά είμαι. Απλά δεν κοιμήθηκα αρκετά επειδή είχα έναν τρομερό πονοκέφαλο.»

«Καλή προσπάθεια να ξέρεις όμως πως δεν πείθομαι τόσο εύκολα.» μου χαμογέλασε κ μου έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο πριν πάρει το δρόμο του προς την κουζίνα. Ωχ το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή είναι να καταλάβει κάτι ο Αλέξης.

«Λοιπόν τι λέει το πρόγραμμα για σήμερα;» είπα αναφερόμενη στον Αλέξη διασχίζοντας την κουζίνα.

«Λέγαμε με τον Ιάσονα να πάμε να αράξουμε στο λιμάνι κ με τα υπόλοιπα παιδία, είσαι μέσα;» απάντησε κ μόνο έπειτα από την αναφορά του στο όνομα του Ιάσονα αντιλήφτηκα την παρουσία του στο χώρο.

«Μίλησα με την Στεφανία κ την Ξένια κ από κατάλαβα είχαν κανονίσει με τα παιδιά, οπότε θα μας βρουν όλοι μαζί στο λιμάνι.» είπε κ με κάρφωσε με το βλέμμα του. Εγώ, προσπαθώντας να αποφύγω το έντονό του βλέμμα έκατσα πα΄νω στον πάγκο της κουζίνας.

«Ξένια κ Στεφανία;» ρώτησα αδιάφορα.

«Η αδερφή του Στέφανου κ η πρώην του Jay.» απάντησε αυθόρμητα ο Αλέξης, ενώ ο Ιάσονας έφυγε διακριτικά από το δωμάτιο. Ώστε πρώην λοιπόν ..... Τώρα κάτι άρχισε να βγάζει νόημα. Το παιδί είναι .... Κατά κάποιο τρόπο δεσμευμένο. Όχι τόσο δεσμευμένο, όσο ίσως προσκολλημένο στο παρελθόν. Πώς να είναι άραγε αυτή η Στεφανία; Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αλέξη, ήταν ζευγάρι για κάτι παραπάνω από 2 χρόνια κ πάει περίπου μισός χρόνος που χωρίσανε. Λόγω όμως κοινής παρέας κ ενδιαφερόντων συνεχίζουν την σχέση τους ως δυο καλοί φίλοι. Πραγματικά χαράς στο κουράγιο της κοπέλας, 2 χρόνια με τον Ιάσονα είναι άθλος! Άραγε να τον θέλει ακόμα; Άραγε να τη θέλει ακόμα; Έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται και να συλλογίζεται σχετικά με το τι θα μπορούσε να προκάλεσε τη λήξη αυτής της σχέσης. Ξαφνικά με διακατείχε ο ανεξήγητος πόθος να μάθω κάθε λεπτομέρεια σχετικά με αυτή τη σχέση, λεπτομέρειες που δεν θα έπρεπε να με διαφέρουν και όμως το έκαναν. Πως όμως θα έπαιρνα απαντήσεις στα ερωτήματα μου; Τον Αλέξη δεν μπορούσα να τον ρωτήσω στα ίσια γιατί ίσως καταλάβαινε κάτι, οπότε συνέχισα ανενόχλητη τις υποθέσεις μου ολημερίς.

Το μεσημέρι πέρασε αναπάντεχα γρήγορα, αφού καταπιάστηκα με μια στοιχειώδη ενημέρωση σχετικά με την σχολή μου κ γενικά της πόλης. Ήταν πλέον απόγευμα κ αφού είχα τελειώσει να δίνω αναφορά σε σχέση με τις διατροφικές μου συνήθειες εδώ στα «ξένα» στη μάνα μου αποφάσισα να κάνω ένα σύντομο μπάνιο κ να ετοιμαστώ για την βόλτα που θα ακολουθούσε. Το νερό κυλούσε πάνω μου κ μαζί του έφευγαν και οι σκέψεις μου. Σκέψεις αόριστες, σκέψεις για το μέλλον , σκέψεις γιατί με φίλησε ο Αλέξης εκείνο το βράδυ, σκέψεις γιατί φίλησα εγώ αυτή τη φορά τον Ιάσονα μόλις χθες, σκέψεις που με βασανίζουν και περιτριγυρίζουν στο κεφάλι μου τις τελευταίες μέρες και όμως είμαι ανίκανη να δώσω εύστοχες απαντήσει. Και το αποτέλεσμα αυτής της μίνι σύσκεψης με τον εαυτό μου; Νεύρα νεύρα νεύρα.....

A/N:  Ω ΝΑΙ!!!Επέστρεψε η άπιστη είναι πλέον γεγονός! Μπορεί να μου πήρε κοντά ένα μήνα για να ανεβάσσω αλλά κάλιω αργά παρά ποτέ. Το συγκεκριμένο κεφάλαιο έιναι περισσότερο βοηθητικό, καθώς δεν προωθεί ιδιαίτερα τη δράση της ιστορίας. Περιμένω τις σκέψεις σας κ τις προσδοκίες σας στα σχόλια. Να περνάτε καλά κ μέχρι το επόμενο update πολλά φιλιά.