Συγκάτoικοι της Συμφοράς

Κεφάλαιο 30ο

Οι μέρες στην Αθήνα ήταν τουλάχιστον λυτρωτικές. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την άνεση που σου προσφέρει η πόλη που μεγάλωσες σε συνδυασμό με τα κοντινά σου πρόσωπα. Είχε πόσο, τρεις μέρες που ήμουν πίσω; Οι περιττές απολογίες όσον αφορά το σκοπό αυτού του ταξιδιού είχαν γίνει και ήμουν πλέον ελεύθερη να απολαύσω την ηρεμία που τόσο αναζητούσα. Η μάνα μου ξετρελαμένη πιο πολύ από ποτέ, λόγω του γυρισμού της άσωτης κόρης της, έβαλε σκοπό της ζωής της να με παχαίνει. Ε ρε γλέντια θα γυρίσω πίσω Θεσσαλονίκη τσουπωτή τσουπωτή να κάνω ακόμα πιο εμφανή την παρουσία μου... Το αδερφάκι μου το ''μικρό'' μόνο μικρό δεν είναι πλέον. Βρε τον Ερμή, τσούλο τον άφησα και τώρα... καλά μην φανταστείτε τσούλος παρέμεινε απλά σε πιο ανανεωμένη μορφή. Ίσως φταίει που είχα καιρό να τον δω αλλά είχε γίνει ένας κούκλος, μέχρι που ψήλωσε κιόλας ο αλήτης. Πως θα το συναγωνιστώ τώρα εγώ το 1,85; Εγώ, που το 1,60 ''βαρβατήλας'';!

Η δόνηση στο χέρι μου με συνέφερε στην πραγματικότητα «Πάρτι στα πανεπιστήμια το βράδυ, ντύσου, στολίσου στις 10 είμαι εκεί!» μήνυμα από Ειρήνη. Κλασσική Ειρήνη, για κάποιο λόγο είχε εξισώσει το σύντομο ταξίδι μου με κυνήγι για εύρεση γαμπρού, από ότι φαίνεται κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Πληκτρολόγησα τον αριθμό της και ετοίμαζα ήδη την δικαιολογία μου για να αποφύγω ακόμα μία κοινωνική συνάθροιση που δεν με ενδιέφερε.

«Αν με πήρες για να μου ακυρώσεις, σε παρακαλώ να αναθεωρήσεις.» ακούστηκε η φωνή της έντονη και πεντακάθαρη από τα οακουστικό.

«Πες και ένα γεια φιλεναδίτσα.» είπα ναζιάρικα προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο. Χριστέ, είναι δύσκολο να διαπραγματευτείς με την Ειρήνη όταν πρόκειται για πάρτι.

«Τα ξέρω τα φιλεναδίτσα σου, αυτό που έβαλες με το μυαλό σου θα το ξεχάσεις. Θα έρθεις! Και θα είσαι και μια κούκλα και ποιος ξέρει ίσως βρεις και κάνα γκομενάκι να περάσεις καλά και να ξεχάσεις τον άλλο τον μούχλα τον ξάδερφο μου.» η φωνή της σχεδόν ικετευτική.

«Τώρα αυτόν γιατί τον ανέφερες;» ξαφνικά μιζέριασα, είχα κάνει πολύ εσωτερική πρόοδο με τον εαυτό μου αυτές τις μέρες. Σχεδόν δεν τον σκέφτηκα σήμερα....

«Αφού τα είπαμε βρε Ζωούλα, το πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζεις κρύβοντας το»

«Αλλά το αντιμετωπίζεις παρτάροντας δίχως αύριο;» ανταπάντησα με τον ίδιο τόνο, φανερά ειρωνική.