ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Κεφαλαιο Νο9

Μόλις ανοίγω τα μάτια μου ο Ισπανός δικηγόρος μόλις βγήκε ολόγυμνος από το μπάνιο του δωματίου.

Εγώ είμαι με τα μάτια ορθάνοιχτα κοιτάω το μαυρισμένο του σώμα και μπορώ να διακρίνω το κάθε μυ του σώματος του. Ξεροκαταπίνω ενώ εκείνος χαμογελάει όλο ικανοποίηση από το σοκ που μου προκάλεσε.

Αποστρεφω το βλέμμα μου άλλου για να μην του δώσω άλλο αυτοπεποίθηση γιατί ήδη αυτή που έχει ξεχειλίζει από παντού.

«Ρίξε κάτι επάνω σου!»
Του φωνάζω ενώ καλύπτω με το χέρι μου τα μάτια μου.
«Ναι τώρα θα βάλω την πετσέτα, και να ξερεις δεν βγήκα έξω γυμνός για να σου κάνω επίδειξη.»
«Αλλά γιατί βγήκες; επειδή σε πιάσανε η ζεστές και δεν μπορείς;»
Των ρωτάω ενώ ακούω ενα μικρό γελακι ενώ ακόμα δεν έχω βγάλει το χέρι μου από τα μάτια μου.
«Απλά νόμιζα ότι κοιμόσουν ακόμα.»
Απαντάει, Ενώ ακούω την φωνή του όλο και πιο κοντά, ακουμπάει το χέρι μου που το κρατάω σφικτά στα μάτια μου και προσπαθεί να το βγάλει.
«Έβαλες κάτι επάνω σου;»
Και μόλις μου ψιθυρίζει «ναι»
Αφήνω ελεύθερο το χέρι μου για να το κατεβάσει.

Είμαι ξαπλωμένη και αυτος έχει γύρει από πάνω μου τα μάτια μου πάνε κατευθείαν στην πετσέτα που έχει βάλει γύρω του για να καλυφθεί και εκείνος χαμογελάει πονηρά. Νιώθω να κοκκινιζω.
«Τι έπαθες νόμιζα ότι δεν σου άρεσε το θέαμα, γιατί τότε δεν βγάζεις τα μάτια σου από εκεί;»

«Όλιβερ σήκω από πάνω μου»
Του λέω λίγο πιο δυνατά, αλλά δεν νομίζω ότι θέλω να σηκωθεί από πάνω μου.
«Γιατι αν δεν σηκωθώ τι θα μου κανείς;»
Ενώ πλησιάζει ακόμα πιο κοντά μου μυρίζω την φρεσκοπλυμένη επιδερμίδα του και κοιτάω το όλο ικανοποίηση χαμόγελο του τυλιγω τα χέρια μου γύρω του.

Έχω μια ανάμνηση μαζί του πλέον δεν φοβάμαι επίσης αυτος ο άντρας δεν είναι ένας τρελός μανιακός. το ξέρω ότι προσπαθεί για μας όπως θα κάνω και εγώ.
Θα πρέπει να προσπαθήσω για εμένα θέλω να ξανά καταφέρω να ξεπεράσω τον δαίμονα Σεπνσερ ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πιέσω τον εαυτό μου μέχρι να εξαντλήσω και την κάθε μου προσπάθεια.

Τον φέρνω πιο κοντά μου και εκείνος συνεχίζει να χαμογελάει.

«Τι κανείς εκεί Άλλισον.»
Λέει ενώ πριν κρατούσε το βάρος του με το χέρι του τώρα έχει ακουμπήσει τον αγκώνα στο κρεβάτι όποτε είναι αρκετά ποιο κοντά μου.
Ακουμπάω τα χείλη μου απάνω στα δικά του και του ψιθυρίζω. «Εγώ έχω το ελεύθερο να κάνω ότι θέλω όποτε μην ρωτάς άδικα μπορώ να σου κάνω τα πάντα.»
Και με τα δόντια μου δαγκώνω το κάτω χείλος του.