ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Κεφάλαιο Νο21

Ξυπνάω στο κρεβάτι μου, μυρίζει υπέροχα, αλλά μόλις γυρίζω πλευρό ένα ποδαράκι εκτοξεύεται στο πρόσωπο μου. Σηκώνομαι απότομα και βλέπω τον στιβ με την ανν στο κρεβάτι να κοιμούνται.

Μόλις γύρισα το βράδυ η ανν άρχισε να φωνάζει δεν είχε καταλάβει τι αιμορραγία είχα πάθει και νόμιζε ότι ο Σπενσερ με είχε χτυπήσει. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι εκείνη άρχισε να τον χτυπάει, και ο Βίνσεντ προσπαθούσε να την κρατήσει ήρεμη.
Δεν πίστευε κανέναν τους μέχρι που της είπα την αλήθεια. Αλλά ακόμα και εκει ήθελε να κοιμηθεί μαζί μου.

Ξαπλώσαμε όπως παλιά αλλά με μια μικρή διαφορά!
Μαζί με τον στιβ και αλλά δυο μικρά αγέννητα μωρά.
Πέντε όντα σε ένα king size κρεβάτι.
Χαμογελάω μονη μου και σηκώνομαι αφήνοντας τους να κοιμηθούν.

Μετά την χθεσινοβραδινή περιπέτεια η παρέα τους ήταν ότι πιο λυτρωτικό για εμένα! Η Ανν είναι οικογένεια και ο στιβ είναι το δικό μου κομμάτι που εκπέμπει ευτυχία από παντού.

Ο γιατρός είπε είναι όλα καλά, αλλά ακόμα και μετά από όλη αυτήν την ταραχή εγώ δεν έχω θυμηθεί ούτε στο ελάχιστο τον Σπενσερ. Φοβάμαι μήπως με ρωτήσει και δεν έχω τι να του απαντήσω. Περπατάω σταθερά ενώ σηκώνω λίγο το κάτω μέρος της πιτζάμας. Δεν μπορώ να αναγνωρίσω την ντουλάπα μου είναι όλα τόσο διαφορετικά. Αλλά και πάλι είναι τόσο οικεία.

Μετά από όλο αυτό δεν έχω φάει τίποτα και πεινάω, πάω κατευθείαν στην κουζίνα όμως οι φωνές του Σπένσερ με τον Βίνσεντ με κάνουν να σταματήσω. Και ειδικά όταν ακούω το όνομα Όλιβερ!

«Σου είπα ότι δεν τον έχω σκοτωσει! Τι δεν καταλαβαίνεις Βίνσεντ!» Νιώθω ένα πόνο στο στομάχι μόλις η λέξη 'σκοτώσει' βγαίνει απο το στόμα του. Νιώθω πόνο για τον Όλιβερ είναι κάτι δεν θα έπρεπε να νιώθω εκείνος με έκανε να πονάω για την δίκη του ευχαρίστηση.

«Απλά προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο Λουις δεν έχει επιστρέψει! Γιατί τον άφησες εκει; Δεν έπρεπε να τελειώσεις με όλα αυτά; Έχεις την γυναίκα σου πίσω έχεις πλέον δυο παιδιά και εσύ σκέφτεσαι την εκδίκηση.»
Η καρδιά μου γίνεται πέτρα αλλά κάθομαι ακόμα κρυμμένη στον διάδρομο και συνεχίζω να τους ακούω.

«Βίνσεντ η γυναίκα μου απήχθη και ήταν έγκυος το καταλαβαίνεις αυτό; Και εγώ πάλι σου λέω ότι δεν τον σκότωσα! Τι άλλο θέλεις από εμένα;»
Τα λόγια του Σπενσερ κάνουνε μικρές σχισμές στην καρδιά μου, και εγώ βαριανασαίνω προσπαθώντας να ηρεμήσω τον πόνο μου.