SENİ YAZDIM KALBİME

24. Bölüm

Nasılsınız iyimisiniz uzun bir bölüm olacak kendinizi sıkmadan okuyun

~

Yazarın anlatımıyla;

Hani bir deyim vardır ya "Başımdan kaynar sular döküldü" işte onu Yağız şu an çok iyi yaşıyordu.

Zehra kocasının kanser olduğunu öğrendiğinde üzüntüden bayılmıştı.

Yağız yıkılmıştı.

Ümit'in en yakın arkadaşı Erdem tek dostunu kaybetme korkusu ile aklını yitirmişti resmen.

Büşra Ümit'i seviyordu bir abi olarak görüyordu fakat onu üzen kahreden ağlatan başka birşey vardı.

Büşra beş yaşındayken babasını kaybetmişti. Büşra beş yaşına kadar babasına aşık bir kızdı.

Ümit'in doğacak çocukları... Yağız için üzülüyordu.

Ne olacaktı o çocukların hali.

Ne olacaktı Zehra'nın hali.

Doktorlar birşey demiyordu ama birşey kalmamıştı. Çok geç kalınmıştı.

Belki erken fark edilse böyle olmazdı.

Bir doktor en fazla bir hafta diyordu.
Bir diğeri bir haftadan bile az diyordu.

Ümit de biliyordu öleceğini. Hissediyordu daha doğrusu.

Zehra'nın üzüntüden doğumu başladı başlayacaktı.

Doktorlar ikisine de birbiri hakkında birşey demiyordu.

Erdem birkaç arkadaşını arayıp en iyi doktorları bulmaya çalışıyordu.
Büşra eline Kur'an'ı Kerimi almış Kur'an okuyordu.

Ağlaya ağlaya...

Efsa Yağız'ın yanına oturmuş ne yapacağını şaşırmış ağlıyordu.

Yağız ise sinir krizi geçirmiş şimdi ise hemşireler tarafından odaya alınıp uyutulmuştu.

Merih annesi ve babası durumu bir şekilde öğrenmiş yola çıkmıştı.

Merih yoldayken Dila'yı aramış ve onuda çağırmıştı.

Herkes per perişan haldeydi.

Saat gece iki yi geçmişti hepsi bitkin bir şekilde koltuklarda duruyorlardı.

Büşra ve Erdem Kur'an okurken uyuya kalmıştı.

Yağız odada sakinleştirici ile uyuyordu.

Efsa daha uyuyamamıştı ama gözleri kapanıyordu.

Merihin babası Mehmet ve eşi Pınar Zehra ge Ümit ile ilgileniyordu.

Dila ne yapacağını şaşırmış ve Merih'in yoğun ısrarları ile eve dönmüştü.

(...)

Yağız'ın anlatımı ile...

Gözlerimi açtığımda hastane kokusu direkt burnuma gelmişti.Etrafıma baktığımda oda da olduğumu fark ettim.

Kolumdaki serumu hızla çıkartıp odanın kapısını açtım.Koridordaki saate baktığımda saatin dört olduğunu gördüm.

Gece yarısı olduğu için hastane sessiz di.Hızla ilerlediğim sırada yanından geçtiğim odanın kapısında ki isim dikkatimi çekti.