🌓မောင်သည်သာ မေအရာရာ🌓
အပ်ိုင်း ...5
.......!!!.......
မနက်ခင်း နေရောင်ခြည် က ပြတင်းပေါက်ကြားမှ တစ်ဆင့်
သူမျက်နှာပေါ် ဖြာကျ လာတာမို့
မနက်စောစော ထတတ်သူပီပီ
အံဥဿထူး မျက်လုံးအစုံ ပွင့်လာသည်။
သူရင်ခွင်ထဲ လက်မောင်း ကို ခေါင်းအုံး
ပြီး အိပ်မောကျနေတဲ့ ချစ်ရသူရဲ့
နူးညံအိစက်တဲ့ အထိအတွေ့ ကြောင့်
သူ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံ ပြုံး သွား၏။
ညက အကြောင်းကို ပြန်တွေးမိတေ့ာ
ရင်ခုန်နှုန်း က ပိုမြန်ဆန်လာအောင်
ချစ်ရသူ ရဲ့ ၀င်သက်ထွက်သက်လေ က
သူ့ ရင်ဘတ်ကို လာရိုက်ခတ်နေ၏။
"သူ့ကြောင့် အရမ်းပင်ပန်းသွားတဲ့ ချစ်သူရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေး ကို
ဖွဖွ ဖိနမ်းပြီး ခေါင်း ကို အသာယာ
မ လိုက်၍ ခေါင်းအုံး ပေါ် တင့်ပေး
လိုက်သည်။
မနက်ခင်း မျက်လုံး ဖွင့်တာနဲ့
ပထမဆုံး စတွေ့တဲ့ မျက်နှာလေး နဲ့တင့် သူ့မနက်ခင်း ဟာ အဓိပ္ပာယ်ရှိတေ့ာမည်။
စောင် ကို ရင်ဘတ်အနားထိ ပြန်ခြုံ
ပေးပြီး သူအိပ်ရာထဲ က ခြင်ထောင်ကို
အသာလှန်၍ ထ လာ ခဲ့၏။
အိပ်ရာဘေး က တီရှပ်နဲ့ လုံခြည်ကို
ပြန်ကောက်၀တ်လိုက်ပြီးမှ ဂျက်ချထားတဲ့ တံခါး ကို
အသံမမြည်အောင် ဖွင့်ပြီး အခန်း ပြင်ထွက်လာတေ့ာ ...!
"သား နိုး ပြီးလား .."
"ဟုတ်မယ့် .."
"မယ့် မနက်စာ ပြင်ပေးထားပြီးပီ ...
သမီးစန္ဒကူး ရော့ နိုး နေပြီလား..
အတူစားကြလေ ..."
" မေ မနိုးသေးဘူး မယ့် .."
"ဟုတ်လား ..ဒါဆို သား က အလုပ်သွားရမှာဆိုတေ့ာ အရင်စားပြီး သွား မလို့လား .."
အလုပ်ဆိုမှ သူ ရင်မော သွား၏။
ဟုတ်သည်ပဲ။
မနေ့က သူအလုပ်ပြုတ်လာခဲ့တာ။
" အင်း မယ့် ..."
သူ့ မယ့် ကို ခေါင်းညိတ်ပြပြီး
အိမ်အောက် ဆင်းလာကာ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်လိုက်သည်။
