🌓မောင်သည်သာ မေအရာရာ🌔
အပိုင်း .. 27..
.......!............
အံဥဿထူး တစ်ဖက်က ဖုန်းချ ပြီးတဲ့
အထိ သူကျေကျေနပ်နပ်ကြီး
ပြုံး နေသလို့ ကတုန်ကယင်လဲ ဖြစ်နေ၏။
"ဥဿ .."
ဖုန်း ကို ကိုင့်၍ အတွေးလွန်နေတုန်းမှာ
နောက်ပါး က ခေါ်သံ ကြောင့် သူလန့်သွားရသလို့ ဆတ်ခနဲ့ လှည့်ကြည့်တေ့ာ
မျက်ရည်စ တွေ ရစ်ဝဲနေတဲ့ ၀တီ။
ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီအဝါရောင် ပွပွနဲ့
ဆံပင်တိုတို ကို ခေါင်းစည်းကြိုး နဲ့ ဖြစ်သလို့ စုစည်း ထား တဲ့ ၀တီ ကို ကြည့်ကာ သူနောက်ကျော မလုံ ဖြစ်သွား၏။
" နင် စန္ဒကူးမေ ကို သွားတွေ့မှာလား
ဥဿ .."
၀တီပွင့်ဇော် က ဥဿ နဲ့စန္ဒကူး
ဖုန်းပြောနေတာ အကုန်ကြားပြီးဟန်
နဲ့ ကြည့်၍ ပြောလာတာ ဖြစ်သည့်မို့
ဥဿ ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်ကာ...!
" ငါ မေ နဲ့ တွေ့မှ ဖြစ်မယ် ၀တီ ...
ငါဘ၀ မှာ ဆန္ဒအရှိိဆုံးက
မေ နဲ့စကား ပြောခွင့်ရဖို့ ပဲ .."
" အော် .."
၀တီ က အော် တစ်လုံး နဲ့ အဆုံးသတ်ကာ မျက်ရည်စ ကို ငုံ့သုတ်သည်။
စိတ်မကောင်းရုံကလွဲရင်
နောက်ပြန်လှည့်ဖို့ ဆန္ဒမရှိ။
" စန္ဒကူးမေ မှာ သာ သက်ဆိုင့်သူ
မရှိသေးဘူး ဆိုရင် နင်ဘယ်လို့
လုပ်မှာလဲ ဥဿ ..."
" ငါက ဘာလုပ်ရမလဲ ၀တီ ..
ငါ မေ နဲ့ သမီး အပေါ် ဖခင်ကောင်း
ယောင်္ကျားကောင်း တစ်ယောက် မပီသ
ခဲ့ဘူး ..မေ မှာ သက်ဆိုင့်သူ မရှိဘူး
ဆိုရင်တောင့် ငါအမှားတွေ အပြစ်တွေကို မေ ခွင့်လွှတ်နိုင့်မှာ မဟုတ်ဘူး ..."
" စန္ဒကူးမေ က အားလုံးကို နားလည်
ပေးတယ် .ခွင့်လွှတ်ပေးတယ် ..
ငါ့ကို စွန့်လွှတ်ခိုင်းပြီး သူ့ဆီကို
ပြန်လာခိုင်းရင့်ရော့ ..နင် ငါနဲ့ ဟော့ဒီက
ဗိုက်ထဲက နင်ရင်သွေး လေး ကို ပစ်သွားမှာလား ဥဿ .."
၀တီ သူမျက်၀န်း ကို မျက်တောင့်မခတ်စတမ်းစိုက်ကြည့်ပြီး မေး လာတဲ့ မေခွန်း
ဟာ သူကို အခက်တွေ့စေတာအမှန်ဆိုပေမဲ့ ...!
