🌑မောင်သည်သာ မေအရာရာ🌒
အပိုင်း..13
......!!.......
" ဘာမှစိုးရိမ်စရာတေ့ာ မရှိဘူး ...
စိတ်ထိခိုက်မူ များပြီး နှလုံးဆောင့်တက်သွားလို့ ရှောခ့် ဖြစ်သွားတာပါ ..."
"သောက်ရမဲ့ ဆေး တွေ ရေးပေးထားပြီးပါပြီး ..လူနာ ကို အတတ်နိုင့်ဆုံး
စိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပေးပါ ..
စိတ်ထိခိုက်စရာတွေ များလာရင်
နှလုံးရောဂါ ဖြစ်တတ်တယ် .."
"ဆေးကုန်လို့ လူနာနိုးလာရင် ခေါ်သွားလို့ရပါပြီး .."
"ကျေးဇူးတင့်ပါတယ် ဒေါက်တာ.."
"ခွင့်ပြုပါဦး .."
ရင်ထဲက အပူလုံးကြီး ဝုန်းဆို ပြုတ်ကျသွားသလို့ အံဥဿထူး မေ ရဲ့ လက်ဖဝါး ကို ဆုပ်ကိုင့်၍ ပါးပြင်မှာကပ်ကာ ရှိုက်လိုက်သည်။
မျက်ခွံလေးဖိပိတ်ထားပေမဲ့
မျက်တောင်ရှည်လေးတွေမှာ
မျက်ရည်စ တွေ စိုနေသေးသလို့
မျက်အိတ် နှစ်ဖက်လုံး ယောင်ရဲကာ
နှာသီးထိပ်လဲ နီရဲ နေ၏။
" ဘာမှမဖြစ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင့်ပါတယ် မေရယ် ..မဟုတ်ရင် မောင် ရူးသွားလိမ့်မယ်ကွာ .."
"ဟင်း .."
မေ လက်ဖဝါး ကို ကြင်နာနူးညံစွာ
ငုံ့နမ်းပြီး စကားတိုးတိုး ဆိုလိုက်သလို့
ဆေးသွင်းထားတဲ့ အပ်ကိုကြည့်၍လဲ
မေ နာနေမှာ စိုးကာ အသနား ပိုမိသည်။
" အင်း ..ဟင်း ဟင်း .."
မေ ထံက ညီးသံ လေး ထွက်လာတာကြောင့် သူခေါင်းထောင့်သွားကာ ပျာယာခတ်သွား၏။
" မေ ..မေ သတိရလာပြီးလား .."
"မောင် .."
တိုးဖျော့နေတဲ့ လေသံ နဲ့ မျက်ဝန်းလေး
တစ်စုံဖွင့်ကာ ရီဝေဝေ ကြည့်ကာ
ခေါ်လိုက်တာမို့ မေ လက်ကို ပို၍ တိုးကာ ဆုပ်ကိုင့်လိုက်သည်။
" မေ သက်သာရဲ့လား .."
"ငါ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ မောင် .."
"မေ သတိလစ်သွားလို့ ဆေးခန်းရောက်နေတာ ..."
"ငါ အိမ်ပြန်ချင်တယ် .."
ဆေးခန်း ဆိုတာနဲ့ မေ မျက်နှာလှလှလေး ပို၍ အရောင်ဖျော့ သွား၏။
