Dwa kroki od śmierci

15. Miałem nie pisać horrorów

Miałem już nie pisać tych horrorów.

W sumie to ich nie lubię.

Miałem ruszyć trochę tego betonu.

Uratować tę sztukę.

W sumie co ja chcę ratować?

Jeszcze coś zostało?

Ostatnio czuję już tylko śmierci ten aromat.

Szczęścia mi już zabrakło.

Pisałem o źle.

Sam zły chciałem być.

A byłem jak ten cień.

Przynajmniej nie miałem tych cyfr.

W sumie nikt wtedy jeszcze tego nie czytał.

Dzisiaj jest już na odwrót.

Czuję się, jakbym nagrywał.

Już nie szukam tego przewozu.

Chcę już pisać o uczuciach.

Podejście mi się zmieniło.

Zbyt bardzo to dziś odczuwam.

Wokół wszystko już zamilkło.

Nagle wszyscy widzą ten talent.

Nagle mi zaczyna na czymś zależeć.

A rozbijałem się jak ten dzbanek.

Wreszcie czuję natchnienie.

Wreszcie czuję się wielki.

A wczoraj było mi wszystko jedno.

Ty pytasz się o przepis.

Ja już czuję lekkość.

Więc jak mam Ci podać ten przepis?

Oddaję po prostu duszę.

Nie chciałem nikogo dzielić.

Po prostu ze snu się budzę.