ကူးပြောင်းလာပြီးနောက် ဘော့စ်က ငါလေးကို အပင်စိုက်ဖို့ တောင်းပန်နေလေရဲ့

အခန်း ၄၀ (က)

Title: After Transmigrating, the Bosses Begged Me To Plant Land
Author: Come seven months
Translator: Empty

အခန်း ၄၀ (က)

“Host ကျေးဇူးပြုပြီး မတူညီတဲ့ ပန်းအမျိုးသုံးဆယ်ကို ၄၃နာရီအတွင်း စိုက်ပျိုးပါ “

ပန်းအမျိုးအစား သုံးဆယ်လား။

သူမသည် နှစ်ပေါင်းတစ်သောင်း နေခဲ့ပင်လျှင် ရှန်းထင်ရွှမ်းက ယခုအချိန်၌ မတည်ငြိမ်နိုင်တော့ပေ။

“မရဘူး၊ သစ်သီးတွေ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ စိုက်ခိုင်းတာ ငါ နားလည်တယ်၊ ပြောရရင် အဲ့ဒါတွေက စားလို့ရတယ်၊ ပန်းတွေက ဘာလုပ်ဖို့လဲ “ ကြည့်ကောင်းတာအပြင် ဘာများလုပ်နိုင်သေးလို့လဲ။

စနစ်က တည်ငြိမ်စွာ ဖြေလိုက်၏။

“မင်း ရနံ့သင်းတဲ့ လက်ဖက်ရည်လုပ်လို့ရတယ် “

ကျန်သည့်စနစ်များ၏ Host များသည် ရနံ့သင်းသော အဖန်ရည်များ ပြုလုပ်ရန်အတွက် ပန်းပွင့်များကို အသုံးပြု၏။

ရှန်းထင်ရွှမ်း။ “... “

ရှန်းထင်ရွှမ်းက အိပ်ယာထပြီး ယနေ့ စူပါမော၏ နေ့စဉ် ပို့ဆောင်သည့်တာဝန်ကို ပြီးစီး‌အောင် လုပ်လိုက်သည်။ မနေ့တုန်းက ပို့ခဲ့သည့် သစ်သီးခြောက်မျိုးအတွက်မူ ရှန်းထင်ရွှမ်းက နောက်ရက်အနည်းငယ်မှ ထပ်ပို့ပေးမည်ဟု ပြောခဲ့၏။

လုမင်ဟွေ့က အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားသော်ငြား များများစားစား မပြောခဲ့ပေ။ သူထွက်သွားပြီးနောက် ရှန်းထင်ရွှမ်းသည် သစ်သီးအချို့ ခူးပြီးနောက် တောင်ခြေ၌ တင်ထားလိုက်ပြီး မြို့တော် B သို့ သွားလိုက်သည်။ သူမသည် ယနေ့ လူနာကို သွားတွေ့ရန် မနေ့တုန်းက ရဲနှင့် သဘောတူညီချက် ယူခဲ့သည်။ ထို့အပြင် သူမ ပန်းမျိုးစေ့များ ဝယ်ရဦးမည်။

သူမသည် ရဲစခန်းသို့ ဦးစွာ သွားလိုက်၏။ လူနာကို မြင်တွေ့ချင်ကြောင်း ရှန်းထင်ရွှမ်းပြောသည့်အချိန်၌ အသက်ပိုကြီးသည့်ရဲ ကျို့ကျန်းက အလုပ်များနေသေးပြီး အချိန်မပေးနိုင် ဖြစ်နေ၏။ ထို့ကြောင့် သူသည် နောက်ထပ်ရဲမေတစ်ယောက်နှင့် မနေ့တုန်းက ရဲနှင့်အတူ လိုက်ပါပို့ဆောင်ခိုင်းလိုက်သည်။