ကူးပြောင်းလာပြီးနောက် ဘော့စ်က ငါလေးကို အပင်စိုက်ဖို့ တောင်းပန်နေလေရဲ့

အခန်း ၄၄ (က)

Title: After Transmigrating, the Bosses Begged Me To Plant Land
Author: Come seven months
Translator: Empty

အခန်း (၄၄)(က)

မနက်ငါးနာရီ၌ တာဝန် ပေါ်လာလေ၏။ “Host ကျေးဇူးပြုပြီး ၄၈နာရီအတွင်း စိုက်ပျိုးထားတဲ့ သစ်သီးဆယ်မျိုးကို လူတစ်ယောက်တည်းကို စားခိုင်းပါ “

ချင်ယွဲ့ကျီမထွက်သွားခင်က ရှန်းထင်ရွှမ်းသည် သူ့ကို သစ်သီးအချို့ပေးခဲ့၏။ သူသာ ၎င်းတို့ကို စားမကုန်သေးလျှင် ၎င်းကို အချိန်ကြာမြင့်စွာ စောင့်နိုင်မှာ မဟုတ်ပေ။ ရှန်းထင်ရွှမ်းသည် ထိုတာဝန်ကို ချင်ယွဲ့ကျီကို ပုံအပ်ဖို့ မရည်ရွယ်ထားပေ။ သူမက ဤတာဝန်ကို ပြီးမြောက်စေရန်အတွက် ကူညီပေးဖို့ တစ်စုံတစ်ယောက်အား ရှာရမည်မှန်း သိနေလေ၏။ ပုံမှန်အတိုင်းပင် စူပါမောအတွက် သစ်သီးများ ပို့ဆောင်ပေးပြီးနောက် သူမသည် တောင်ခြေ၌ သစ်သီးအချို့ထားလိုက်၏။

လုမင်ဟွေ့က စိတ်ဓာတ်ကျနေသည်။ မနေ့တုန်းက သစ်သီးများစွာ ရရှိခဲ့၏။ သို့သော် ယနေ့တွင်မူ လေးမျိုးသာ ရခဲ့သည်။ ယင်းတို့က နည်းလွန်းနေ၏။

လုမင်ဟွေ့ထွက်သွားပြီးနောက် ရှန်းထင်ရွှမ်းသည် ထူးဆန်းသော လူငယ်တစ်ဦး ရောက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ၏မျက်နှာကို ရင်းနှီးနေသည်။ ကျိကျိက ရှန်းထင်ရွှမ်းဘေး ပျံသန်းလာ၏။ “အားရွှမ်း ဒီလူက ဒီရက်ထဲ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လာနေတာ “

သူမရှေ့ရှိလူက မေးလာသည်။ “မင်းက ရှန်းထင်ရွှမ်းလား “

ရှန်းထင်ရွှမ်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ “ရှင်က “

“ကျုပ်က ဖေးလွေ့ ” သူသည် ရှန်းထင်ရွှမ်း သူ့ကို မမှတ်မိမှာကို စိုးရိမ်၏။ ထို့ကြောင့် နောက်တစ်ခွန်းထပ်ပြောလိုက်၏။ “မင်း ကျွန်တော့်အဘိုးရဲ့ အသက်ကို ကယ်ခဲ့တယ်လေ “

ရှန်းထင်ရွှမ်းက သူ့ကို ရင်းနှီးနေသည်ဟု တွေးမိတာ အံ့ဩစရာမရှိတော့ပေ။ သူက အဘိုးကြီး၏ မြေးဖြစ်ပြီး ဖေးဝမ်ရှု၏ မြေးပဲဖြစ်သည်။ “မင်္ဂလာပါ ကျွန်မကို ရှာနေတာလား “

ဖေးလွေ့သည် လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်ထဲက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ရှာချင်နေခဲ့တာဟု ဆိုသည်။ သို့သော် သူလာချိန်၌ သူမ၏နေရာတွင် ရှိမနေပေ။ သူက နေ့စဉ်နေ့တိုင်း သစ်သီးများစွာ ဝယ်သွား၏။ စူပေါမောကနေ ဖေးဝမ်ရှု အိမ်ကို သယ်လာသည်ထက် သစ်သီးများကို ဤနေရာကနေ ပိုဝယ်သွားလေ့ရှိသည်။