ကူးပြောင်းလာပြီးနောက် ဘော့စ်က ငါလေးကို အပင်စိုက်ဖို့ တောင်းပန်နေလေရဲ့

အခန်း (၂၅)

Title: After Transmigrating, the Bosses Begged Me To Plant Land
Author: Come seven months
Translator: Empty

အပိုင်း (၂၅)

ရှောင်ဖုန်းက ရှန်းထင်ရွှမ်းကို တစ်ခဏကြာ နှစ်သိမ့်ပေးနေသော်လည်း ရှန်းထင်ရွှမ်းကို ပိုကောင်းလာအောင် မလုပ်နိုင်ပေ။

ရှန်းထင်ရွှမ်းက တောင်ခြေရှိ စားပွဲပေါ်တွင် အသီးများကို တင်လိုက်ပြီး မက်မွန်တောသို့ ပြန်လှည့်သွားသည်။ အပင်များတွင် မက်မွန်ပင်များက တစ်ဝက်အပြည့် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ မွှေးရနံ့က သင်းပျံ့နေပေသည်။

အရင်တုန်းက ရှန်းထင်ရွှမ်းသည် ထိုရနံ့ကို ရသောအခါ ပျော်ရွှင်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုမူ ရှန်းထင်ရွှမ်းက မက်မွန်မပင်ကြီးတစ်ပင်ကို ရွေးလိုက်ပြီး ထိုအပင်ဘေးရှိ မြေပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

ဂျင်ဆင်းဝိညာဉ်တစ်ခုအနေဖြင့် ရှန်းထင်ရွှမ်းက မပျော်ရွှင်သောအခါ မြေပေါ်တွင် ထိုင်ရသည်ကို နှစ်သက်ပေသည်။ ယင်းသို့ ထိုင်ခြင်းက သူမကို လုံခြုံသည့် ခံစားချက်များ ပေးစွမ်းနိုင်ပေသည်။

အမည်မသိ ငှက်များက အော်မြည်နေပြီး ရှန်းထင်ရွှမ်းက ခြေထောက်ပေါ် လက်တင်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်များပေါ် ခေါင်းလေးကို မှီလိုက်ကာ ရှေ့သို့ ဗလာသက်သက် စိုက်ကြည့်နေပေသည်။
ဘဝက တကယ်ကို ခက်ခဲပေသည်။

ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် ရှန်းထင်ရွှမ်းက မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။ သူမက ဘောင်းဘီပေါ်ရှိ ဖုန်များကို ခါလိုက်ပြီး အသီးများကောက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ နောက်ထပ် ၃၀၀ ပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ သူမကသာ ဒီလိုထိုင်နေမယ်ဆိုရင် မစ်ရှင်က သေချာပေါက် ကျရှုံးမှာပဲ။

သူမက ကောင်းကောင်း လုပ်ဆောင်ရပေမည်။

အရင်တုန်းက ရှန်းထင်ရွှမ်းသည် ရွာထဲတွင် နေ့တိုင်း ဆီးသီးနှင့် မက်မွန်သီးများကို ကတ်တီ ၅၀ သာ ထားထားသည်။ ဤအချိန်တွင် ရှန်းထင်ရွှမ်းက အသီးတစ်မျိုးစီကို ကတ်တီ ၅၀ လောက် ပိုခူးမည်ဖြစ်ပြီး တောင်ပေါ်မှ ဖရဲသီးတချို့ကိုလည်း ခူးယူရန် စီစဉ်ထားခဲ့သည်။ ပြီးနောက် တောင်ခြေတွင် ၎င်းတို့ကို ရောင်းရန်အတွက် ထားမည်ဖြစ်သည်။