MasterChef All-star | Alican & Barbaros

Birbirini anlamak

Barbaros, Alican'ın ısrarına dayanamayarak kafasını salladı.

"Bana 15 dakika ver, sonra geleceğim ve konuşacağız. Tamam mı?"

Alican kafasını salladı ve Barbaros'un odadan çıkışını izledi. Ne diyeceğini kafasında toparlamaya çalışırken derin nefes alıp veriyordu.

Barbaros ise mutfağa inip double expresso hazırlamaya başladı kendine. Dinç kalması gerekiyordu.

Robot gibi özenli ve duygusuz hareketleri kolunun yandaki çay bardağına çarpması ve yere camların yayılması ile durdu.

Sesli şekilde derin nefes alan Barbaros dolan gözlerini kapadı ve tezgahın çekmecesini tutup eğildi.

Titreyen dudağını ısırdı, boğazındaki yumrunun geçmesini bekliyorken yüzü bir kaç kez buruşmuştu.

"Daha değil."

Kendi kendine fısıldadı ama bunu yaparken bile sesi titriyordu.

"Daha değil oğlum, daha değil lan."

Son kelimeydi söylerken tuttuğu çekmecenin kulpunu sıktı, dişlerini birbirine o kadar bastırıyordu ki başına ağrı girdi kısa süreli.

Yorgundu, çok yorgundu. Kalbi ağrıyordu, birazdan yapacakları konuşma karnına ağrılar sokuyorken kafasını toparlamaya çalışıyordu.

Eline düşen bir damlayı hissedince doğruldu ve ıslanan gözünü silip yeri hızlıca temizledi.

Yanda hazırladığı ziftten farkı olmayan kahveyi tekte içerek kafasını sağa sola salladı ve odaya ilerledi.

Çıktığı her merdivende söyleyeceklerini toparlıyordu. Kapının önüne geldiğinde ise konuşması hazırdı ama kapıyı açıp önünde kendi tişörtünü giyen ve saçları aşağıya doğru inmiş sevgilisini görünce hepsi silinmişti aklından.

"Selam."

"Selam."

İkili fısıldadı ve Barbaros içeri girip kapıyı kilitledi. Cebinden bir sigara çıkarıp yatağına yaslanacak şekilde yere oturdu ve bacaklarını hafifçe kendine çekerek elindeki zehiri çakmağı ile yakıp dudaklarına koydu.

Alican'da onun karşısına geçti, kendi yatağına sırtını yaslayacak şekilde yere oturup bacaklarını kendine çekti.

"Konuşalım demiştin, konuşalım bakalım."

"Özür dilerim."

Barbaros kafasını salladı.

"Ne için?"

Alican duraksadı. Ne için özür diliyordu, hala bu konuda çok yanlış olduğunu düşünmüyordu. Sadece Barbaros'un ondan uzak olmasına katlanamıyordu.

"Bilmiyorsun değil mi? Tam olarak üzgün değilsin çünkü."

Barbaros sigarasından derin bir nefes çekerek açık olan balkon kapısına doğru üfledi.

"Seninle böyle olmak istemiyorum."

"Bende istemiyorum."

"O zaman niye uzatıyoruz Barbaros?"

Barbaros bir süre cevap vermedi. Odaya sessizlik hakim oldu, sonrasında sorduğu soru ise bomba gibi düştü ikilinin arasına.

"Ben seninle küs iken kalbini almak için bu kadar uğraşırken sen niye uğraşmıyorsun?"

"Ne?"

"Ben sana sinirliyken bile teselliyi sende bulurken sen niye bende bulamıyorsun? Niye beni kendi halime bırakıyorsun?"