Barbaros ve Alican otele giriş yaptılar, öncelikle ikisi de duş alıp sonrasında üstlerine düzgün bir şeyler giydiler.
Yemeye gittikleri iki yemekte zehir zıkkım olduğu için oda servisinden bir şeyler sipariş ettiler, kırmızı şarapta bu siparişe dahildi.
Fazla içki içmemişlerdi, 2-3 duble rakı ikisine de bir şey yapacak değildi zaten.
Saçlarını kurularken aynaya son kez bakarak dişlerini de fırçaladı Barbaros.
Bu akşam sevgilisinin iyi olmasını beklemese de kendi düşüncesinin aksine Alican oldukça iyiydi. Daha bir saat önce geçirdiği ağlama krizini şu an hatırlamıyor gibiydi.
Bu sıralar onun adına korkmadan edemiyordu, hastalığının tetiklenmesi en son istediği şeydi.
Banyodan çıktı ve camdan bakan sevgilisine yaklaşıp beline sarıldı Barbaros.
"Güzelim, iyi misin?"
Alican derin nefes verdi.
"Şu an daha iyiyim, senin sayende."
Barbaros onun ensesine bir öpücük kondurdu.
"Çok strese giriyorsun Ali..."
Biraz duraksadı, sonrasında ise devam etti cümlesine.
"Korkuyorum."
Alican kafasını geriye attı ve onun omzuna yasladı.
"Sevgilim... korkma diyemem. Bu aralar her şey üst üste geliyor ve bende iyi hissetmiyorum ama yine de sen beni sakinleştiriyorsun."
Barbaros yanağının içini ısırdı ve derin bir nefes verdi.
"Eğer- eğer sen kriz geçirirsen... ne yapmam gerekir?"
Alican ona doğru döndü ve gülümsedi. Kollarını onun bedenine sararak sıkıca sarıldı.
"Krizlerim senin düşündüğün gibi olmuyo-"
Barbaros onun sözünü kesti.
"Biliyorum. Araştırdım Ali. Yüzün şişiyor, gözlerinin altı belli oluyor, miden bulanıyor ve ellerin titriyor. En kötüsü ise solunum yolunun şişmesi, ki bunu her hasta bir kere yaşıyormuş."
Alican kafasını salladı.
"Sen.. sen yaşadın mı?"
Alican aynı şekilde sesini çıkartmadan kafasını salladı.
"Nas-nasıldı?"
Alican onun omzuna iyice yaslandı ve konuşmaya başladı.
"Bildiğin üzere çok sakin bir hayatım yok."
"Biliyorum ama... çok yandı mı canın?"
Son kelimelerde sesi çatladı, yüzünü buruşturdu ve sevgilisinin belini biraz daha sıktı sanki kaybolacak bir şeymiş gibi.
"Artık iyiyim. Barbaros, ben bir gözüm arkada şekilde yaşamaya alıştım. Lütfen benim hakkımda endişelenme çünkü kendimle nasıl başa çıkmam gerektiğini biliyorum."
"Kendinle nasıl baş edeceğini bilmek tek başına savaşman gerektiği anlamına gelmiyor. Seni çok seviyorum ve zor anında da yanında olacağım."
Alican buna diyecek bir şey bulamadı, kendisi ile ilgilenmeye o kadar alışmıştı ki, şimdi birisinin bunu kendisinin yerine yapmak istemesi çok tuhaftı onun için. Sanki kendisine büyük gelen bir ceketi giyiyor gibiydi ama önündeki adam onun bu üstündeki bol ceketi daraltarak vücuduna uygun şekile getirmeye yeminli gibiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MasterChef All-star | Alican & Barbaros
FanficBu yarışmada kupadan daha değerli bir şey bulabilirler miydi gerçekten? Tamamen hayali bir kurgu, canim istedi yazdım.
