⚚''Eğer onun yerinde olsaydın, namlunun ucundakini kurtarmak için çabalar mıydın?''
''O namlunun ucunda ki hiç bir zaman sen olmayacaksın Kehribar. Gerekirse canımı da ortaya koyarım...''
* Ne kadar istemesek de kader o gün ağlarını bizim için tek...
Yeni bölüm hepimize hayırlı olsun o zaman 🍷 Bölüme başlamadan yıldızınızı özgürlüğe kavuşturmayı unutmayın.<
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalarr...
🪽
Bir şeyi çok istediğimiz zaman ,eğer birine anlatacak olursak bunun gerçekleşmeyeceğine inanırız. Şimdi zihnimde koşturup duran küçük tilki yavrularını etrafa salsam gerçekleşmekten uzaklaşırlar mıydı?
''Şimdi bir bakalım,'' dedi Agah kelimesinin sonunu uzatırken. '' elimizde hiçbir şeyden haberi olmayan bir suçlu var ve biz var olup olmadığından emin olunmayan bir adamın peşindeyiz . Doğru mu anlamışım?''
Yavaşça kafamı sallayıp onu onayladım.
''İyi tarafından bakalım adam hiç kimseyi öldürmemiş..'' bayık bakan bakışlarımı Özge'ye yollarken Agah gözlerini devirdi.
''Bazen bu kızı çok yorduğumuzu düşünüyorum.'' dedi başını dertli dertli sallarken.
Dün Arif'in yanından döndükten sonra vücudumu yöneten yorgunluğuma dayanamayıp uyuya kalmıştım. Sabahın erken saatlerinde daha fazla dayanamayıp kapıya dayanmaları üzerine uyanmış ,şimdi ise mutfak masasının etrafına toplanmış bir şekilde durum analizi yapıyorduk.
'' Elimizde ipucu bile olmaya yetmeyecek kadar az bilgi var. Eksik parçaları bile tamamlayamayacak yanlış bilgiler belki de..'' ses kaydından kaçırdığım bir şeyler bulabilir miydim bilmiyordum ama henüz kimsenin bundan haberi olmamalıydı.
Özge , odasından getirdiği beyaz bir kağıdı masaya koydu. Bakışlarımız Agah ile buluşurken ne yaptığını anlayabilmek adına sessizce bekledik. Tükenmez kalemin mavi mürekkebi beyaz sayfanın üzerinde gezindi. Küçük ama simetrik bir şema çizmişti. Çıkardığı okların uçlarına küçük kareler çizip içerilerini isimler ile doldurdu.
Bu görüntü bana giysi dolabımın arkasında ki tabloyu hatırlattı. Benim vesikalık fotoğraflarını kullanarak yaptığım şemanın küçük bir kopyası gibiydi.
Kağıdın ortasına kırmızı bir kalem eşliğinde büyük harfler ile kukla yazdı. Bu yaptığını her ne kadar aylar öncesinden yapmış olsam da hevesli hallerini yok etmek istemedim.
Ona bakmak bana staj zamanlarımı hatırlatıyordu. Küçük bir tebessüm oluşturdu bu düşünce yüzümde. Avukatlık cübbesi en çok ona yakışacaktı.
''Kukla, kimsenin görmediği ve tanımadığı biri doğru muyum?'' sorusunu onayladım.
''Peki bu adamın Kukla olmasını sağlayan kişi?'' dedikleri tıkalı damarları açmaya öncü olurken , Agah'ın kaşları hayretle havalandı. Haklıydı. Bu konuma gelene kadar ayak işlerini yapacak biri yanında olmalıydı.
''Doğru. Her kimse onu da tıpkı kendi gibi gizliyor olmalı. Arif ve onun gibiler yalnızca bize ulaşabilmesi için bir maşadan ibaret.''
''Yani artık bulmamız gereken ikinci bir kuklamız var.. Peki biz daha adam hakkında kimsenin görmediğinden başka bir şey bilmezken nasıl bulacağız onu?'' Özge, kendi kafasını daha da çok karıştırırken suratında ki soru işaretlerle dolu ifadesine gülmeden edemedim.
