⚚''Eğer onun yerinde olsaydın, namlunun ucundakini kurtarmak için çabalar mıydın?''
''O namlunun ucunda ki hiç bir zaman sen olmayacaksın Kehribar. Gerekirse canımı da ortaya koyarım...''
* Ne kadar istemesek de kader o gün ağlarını bizim için tek...
Hoş geldinizzz. Bu sefer gerçekten çoook uzun bir aradan sonra tekrardan buluştuk. Uzun zamandır görüşmediğim yakın bir dostumla karşılaşmış gibi mutlu duygular içerisindeyim... :) Daha fazla bekletmeden siz bölüme geçin, bölüm sonu bol bol sohbet edelim.. ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı: Çağan Şengül= Bana artık şarkı yazdırma
🪽
Günahkarlar gölgelere gizlenir, çünkü bazı günahlar karanlıkta işlenir.. Günahkarlar sessizliğe saklanır, çünkü bazı günahlar o sessizliğin kendisidir...
Günahlar karanlığın gizleyemeyeceği kadar çoğaldığında kopardı kıyamet. Çünkü o zaman hiçbir günahkar artık günahını gizleyecek bir perde bulamazdı. Asık suratlarımızın ardında saklanan yorgun ruhlarımızın sessiz çığlığı, kulaklarımızı sağır edecek kadar yüksekti.
Gözlerimi koridorun sonunda polislerle konuşan Agah'dan ayırıp saatlerdir boş duvarı izleyen adama çevirdim. Öylece durmuş zihnindekiler ile boğuşuyordu. Geldiğimiz andan itibaren ne bir adım ileri atmış ne de tek bir kelime konuşmuştu. Kendini suçladığının farkındaydım. Doğan'ı önceden engeleyememiş olmanın pişmanlığı asılıydı suratında.
Küçük yüzü boynuma düşerken yanağında asılı kalan yaşı silip, terden ıslanmış sarı saçlarını geriye ittim. Dokunduğumu hissetmiş gibi kıpırdanırken parmakları gömleğime daha sıkı sarıldı.
"Abla?" Dedi Özge'nin yan tarafımdan gelen sesi. "Ben alayım mı Feza'yı? Yoruldun."
Rahatlaması adına gözlerimi açıp kapattım. "Yeni uyudu zaten, uyanmasın şimdi."
Derin bir nefes alıp arkasına yaslanırken gözlerimi tekrardan karşıya çevirdim. Bakışlarını sabitlediği duvar yıkılana kadar vazgeçmeyecek gibiydi. Açılan ameliyathane kapısıyla oraya doğru hızla adımladı. Kucağımda yatan Feza'dan dolayı ayağa kalkamasam da oturduğum yerden konuşmaları duyuluyordu.
