⚚''Eğer onun yerinde olsaydın, namlunun ucundakini kurtarmak için çabalar mıydın?''
''O namlunun ucunda ki hiç bir zaman sen olmayacaksın Kehribar. Gerekirse canımı da ortaya koyarım...''
* Ne kadar istemesek de kader o gün ağlarını bizim için tek...
Selam! Ölü Ruhlar Senfonisi 2.bölümü ile karşınızdayım.
Bölüme geçmeden önce yıldızınızı özgürlüğe kavuşturmayı unutmayın lütfen..
Ha birde satır arası yorumlar tabii. Her birini keyifle okuyorum. Şimdi sizi güzel bir bölüm ile baş başa bırakıyorum <3
Keyifli okumalar...
⚚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Madison beer; Reckless Cem Adrian ; Şimdi rahat uyu
⚚
Bazı babalar kızlarının kahramanı, bazıları ise katilidir. Benim babam hem annemin, hem de çocukluğumun katiliydi.
Babam, bir çok konu da benim ilkimdi. Hayatımda ki ilk gülümsemem ve ilk hayal kırıklığım. Annemin anlattıklarını hayal meyal hatırlıyorum. Doğduğum zaman ilk babama güldüğüm için şakalaşırdı benimle, babamı daha çok sevdiğimi söylerdi.
Yemin ederim anne, katilimin kendi kanımdan biri olacağını bilseydim, benim için cennet bahçesi olan rahmin duvarlarına asılırdım. Belki de o zaman ölümüm dünya üzerindeki en güzel ölüm olurdu. Çünkü çocuklar ölse bile, ruhları her zaman bir çiçeğin yaprakları arasında yeşerirdi.
Benim çocukluğum pamuk ipliğine asılmıştı, ve ben daha farkına varamadan avuç içlerime emarelerini bırakıp yok olmuştu. Bu benim için çok zor bir durumdu. Daha kendi çocukluğunu katilinin elinden kurtaramamış birine, küçücük bir dünya emanet ediyordu.
Mezarlıktan ayrıldıktan sonra yolumu Agah'ın attığı konuma doğru çevirdim. Yanından ayrılmadan önce Feza'nın öğretmeninin ev adresini atmasını istemiştim, sabah çıkarken dosyaya bakmak aklıma bile gelmemişti. Şansım varsa Feza'ya dair birkaç bilgi alabilirdim. Bakışlarımı akıp giden yolda sabitledim. Dışarıda ki olağanca soğuk havaya rağmen vücudum soğuk terler boşaltıyordu. Sanki soğuk tüm hücrelerime işleyip ruhumu ele geçirmeye çalışan bir düşmandı.
