Meleğin Çiftliği

2.bölüm

Genç kadın önündeki çiftliğe baktı. Çalışanlar etrafta işlerle ilgileniyor hayvanlara bakıyordu. Derin bir nefes alıp çiftliğe doğru bir adım attı.

Çiftliğe doğru yürümeye başladı. çalışanlar onu daha fark etmemiştir. Çiftlikle ilgilenen hizmetçilerden en yetkilisi genç kadın fark etti. Yüzündeki gülümsemeyle genç kadının yanına hızlı adımlarla ilerledi.

Genç kadın selam verdi."hoş geldiniz Melek hanım" genç kız içten bir gülümsemeyle yaşlı adama baktı."hoş buldum Mustafa amca" çiftlikte gözlerini gezdi."birşey olduğu mu?" Başını çiftliğe çevirdi ve Mustafa amca'ya geri döndü. Kafasını sağ ve sola salladı.

" Yok kızım sadece angel biraz huysuz davrandı." Genç kadın duyduğu isimle gözleri pahalı ve kocaman gülümsedi."Mustafa amca" "ahırda mı?" Yaşlı adam kafasını salladı.

Genç kadın el sallayarak ahırın olduğu yere ilerlemeye başladı."Tamam ben onun yanına bir gideyim. Kolay gelsin!"yaşlı adam genç kızın bu hallerine gülümsedi ve kafasını sağa sola işlere geri döndü.

Ahırın oraya doğru ilerledi genç kadın duyduğu seslerle ahırın yakınlarında durdu. Toynak sesleriydi. Toynak seslerini daha yakından duymaya başladı. Yüzünde minik bir tebessüm oldu. Sesleri durdu.Yüzündeki tebessümle arkasına döndü.

bembeyaz atla yüzündeki gülümseme büyüdü. Elini atın kafasına koydu. "Angel."diye mırıldandı. At hemen kişnedi. "Özledin mi beni kızım?" Eliyle attın kafasını sevdi. Angel gözlerini kapattı. "Sanırım bu evet demek" alnını atın kafasına yasladı."Bende seni özledim.."

Bir süre öyle durdular. Kadın anlını attın kafasından uzaklaştırdı." Duyduğuma göre görevleri zorluk çıkarıyormuşsun?" Dedi sahte bir kızgınlıkla. At sadece gözlerine bak.

Atla konuşmayanı da ne bileyim yani

Genç kadın hemen kolundaki tokayı çıkarıp dağınık topuz yaptı ve gülümserik atta baktı."Ozaman senin bakımları yapmaya başlayalım!"

________________

Genç kızın kahkahları bütün çiftlikte duyuluyordu. Bu çiftliktekileri eğlendirmeye ve güldürmeye yetiyordu. Hatice teyze iş yaparken bir telefon sesi duydu. Sesin geldiği yöne doğru ilerledi. Ev telefonu çalıyordu. Kaşlarını çattı. Kim arardı ki bu saatte? Ev telefonu açtı .

"Alo?"

"Alo? Melek hanımla mı görüşüyorum."

"Hayır Melek şuan işleri ile ilgileniyor. Bana söyleyin Annesiyim" Melek onun kızı sayılırdı ve kimse bu gerçeği değiştirmezdi asla.

"Melek hanımı ***** hastanesineden arıyoruz. Önemli bir rahatsızlığı olma ihtimali var bu yüzden kan vermeye gelmesi lazım. Yarın saat 1 gibi ***** hastanesine gelebilir mi?"Hatice duyduğu şeyle endişelendi. Çocuklarının 3 çocuğunun 2 sini hastalık yüzünden kaybetmişti. Melek'te mi onları bırakıp gidecekti?

Endişe ile koştu."Tamam tamamdır hemen haber veriyorum!" Hızlıca telefonu kapattı. Meleğin yanına doğru dolu gözleriyle ilerledi.

Melek angel'le gülerek eğleniyordu. "Melek!"

Melek gülümseyerek "Efendim Hatice teyz-" dolu gözlerini görünce dumura uğradı. "Birşey mi oldu Hatice teyze." Hatice teyze birşey demeden Meleğe salırdı. Gözünden birşey düştü.

Gitmesin oda gitmesin dedi içinden. Hatice teyze'nin hassas konusuydu bu konu. 3 çocuğundan 2 sini kaybetmişti. Şimdi Erdem ve Melek evladı kalmıştı.

Hemen kendini toparladı ve geri çekildi. Melek çatık kaşlarla ne olduğunu anlmaya çalışıyordu.

Birisi birşey mi demiştide onu üzmüştü? Erdem abisine mi birşey olmuştu?

"Kızım ***** hastanesinden aradılar önemli bir rahatsızlığın olmandan şüpheleniyorlar. Bu yüzden seni kan almak için çağırıyorlar."

Şimdi anlamıştı onun neden üzgün olduğunu. Ama ne hastalığı olabilirdi ki? Sağlıklı biriydi melek ve bu zamana kadar da doğru dürüst soğuk algınlık bile geçirmemişti. Ne oluyordu?

Melek zeki bir çocuktu birşeyler dönüyordu ve oda farkındaydı. Peki dedi peki öyle olsun bende oyunu devam etmiyorum Ozaman.

Yanındaki kadına baktı melek dolu gözlerine elini yanağına koydu kadının.
"Sen merak etme Hatice teyze ben giderim baktılırım hiç birşey olmaz bana."

Çocuk gibi "Olmaz dimi?"dedi Hatice teyze.

"Olmaz olmaz hem ben sizi bırakır mıyım hiç?"

Gülümsedi Hatice teyze fakat sonra kaşlarını yine çattı."Hele bir gitmeyi dene bakalım ne yapıyorum sana!"

Kahkaha atmaya başladı melek. Ailesi gibi görüyordu onları Ailesini kaybettin de 15 yaşındaydı. Onun yarışını izlemeye geliyorlardı yine ama bu sefer Melek erkenden gitmişti. Bekledi saatlerce gelen giden olmadı yarışma başlarken yanına doğru koşarak gelen Mustafa amcadan öğrenmişti herşeyi.

Melek'in gülümsemesi soldu. Eski anıları hatırlamak istemiyordu Melek çünkü biliyordu ki hatırlarsa ağlardı. Etrafındaki kimseyi umursamaz çocuk gibi hüngür hüngür 'annemi istiyorum!' 'babamı istiyorum!' diye ağlardı. Fakat ailesi böyle büyütmemişti ki? Ne olursa olsun ayakta kalsın diye çabalamışlardı bu yüzden ayakta kalmalı dimdik durmalıydı ne olursa olsun. Derin nefes aldı Melek akmak için bekleyen gözyaşlarına istediğini vermedi.

"Neyse Hatice Sultan o hamaratlı ellerinle bu hanımefendiye yemek yapmayı düşünür müsünüz?" Bu sefer Hatice teyzenin kahkahaları çiftlikte yaparım tabii ki gök kız. Sen de git üstünü değiştir gel kızım" Hatice teyzenin yanağından makas aldı ve Angel'e döndü."görüşürüz angel!"
koşarak eve girdi. Hatice hanım meleğin bu hallerine kahkaha attı. Arkasındaki Angela döndü ve el salladı."görüşürüz angel ben de gidip yemek yapayım bari" Hatice hanım da eve girdi.

Hiç birşey onların mutlu günlerini bozmazdı umarım....

(Evdeki kimse normal değildir!)

SELAMLAR! NASILSINIZ?

BÖLÜM GELDİİ! NASIL BÖLÜMDÜ?

MUSTAFA AMCA?

HATİCE TEYZE?

ANGEL?

MELEK?

KİTAP NASIL İLERLİYOR?

ÖNERİLERİNİZ NERLERDİR İLERİ İÇİN?

BİR DAHA Kİ BÖLÜME GÖRÜŞMEK ÜZERE!