Meleğin Çiftliği

9. bölüm

Yazar'dan

Erdem sıkıntıyla meleğin arkasından baktı. Diğer aile üyelerinin de ondan farkı yoktu.

Çok kırdık meleğimi diye geçirdi içinden
Öğrendiklerini sindiremiyordu.

Böyle birşey nasıl olabilirdi? Kimin oyunuydu?

Dün Alp'le arasında geçen konuşmayı hatırladı.

___________(dün)

Erdem karşısında hazır ol da bekleyen asker 'e baktı.

Ellerini masanın üstünde birleştirdi. Tek kaşını kaldırdı.

"Rahat asker."

Eliyle önündeki koltuğu gösterdi.

"Otur aslanım."

Alp hala ayakta bekliyordu. Erdem'in dudağı hafifçe yukarı doğru kıvrıldı.

"Otur asker bu bir emirdir."

Alp hemen koltuğa oturdu. Gözlerini komutanından ayırmıyordu.

Erdem göz kırptı. "Hayırdır?"

Alp yutkunarak komutanına baktı. "Komutanım size birşey söylemem gerek."

Erdem kaşlarını çattırak." Hayırdır inşallah. Ne oldu Üsteğmenim? Ne konuda tam olarak?"

Alp dikleşerek komutanına baktı." Komutanım konu Melek."

Erdem'in kaşları daha da çatıldı. İçine bir endişe tohumu düştü. Kasılan bedeni ile Alp'e döndü. "Ne demek konu melek? Üsteğmen açık konuş." Sesini kontrol altında tutmaya çalışıyordu.

Alp cebinden bir kağıt çıkardı ve Erdem'e uzattı. Erdem sert bakışlarını kâğıda çevirdi. Kağıdı eline aldı ve okumaya başladı.

"Melek. Melek benim kardeşim komutanım."

Erdem okuduğu ve duyduğu sözlerle beraber dona kaldı.

(Donla kalmadın en azından... Tamam kötü espiriydi)

______(şimdi ki zaman)

Evet aralarında benzerlik açıkça görülmekteydi. Ama bu kadarını da beklemiyordu.

Yarım saat sonra. İç çekerek ayağa kalktı. Meleğin arkasından yukarı çıktı.

Sessiz adımlarla meleğin odasına doğru ilerledi. Yavaşça Kulpu indirdi ve kapıyı ittirdi. Fakat kapının arkasındaki bir ağırlık yüzünden kapıyı açamadı.

Yüzünde minik bir tebessüm oluştu. Yavaşça kapıyı ittirdi ve Aralık bırakıp ordan içeri girdi.

Kapının arkasına uyuya kalan küçük kardeşine baktı. Kafasını iki yana salladı. Yüzündeki minik tebessüm ile yanına eğirdi.

Ellerini meleğin altından geçirip meleği kucağına aldı. Yavaşça ayağı kalktı.
Kucağında uyuyan kardeşinin başına buse kondurdu.

Yatağa doğru ilerledi. Yavaşça küçüğünü yatağı bıraktı. Sonra yanına uzandı.

Eli meleğin saçlarına doğru yol aldı.

Titreyen sesi ile "Meleğim"

"Canım kardeşim benim."

Boğazına bir yumru oturmuştu.