SONRAKİLERİN ÖNCÜLERİ : GÖLGE KİM ?

7.BÖLÜM

Netâmeli ; Tekin olmayan ,gizli bir tehlikesi olduğuna inanılan .

7.BÖLÜM : NETÂMELİ
*Sende öylesi bir tehlike seziyorumki ,tüm dünya varlığını bilecek ...*

&

İLAHİ BAKIŞ AÇISI

Geçmiş , kirli sayfaların ardında birkaç kelimeden ibaretti sanki . Söylenecek ya da yapılacak hiçbir şey yoktu . Olan olmuş , pişmanlıklar yerini büyük bir hüzne bırakmıştı . Ama asla unutulmayacak şeyler vardı . Bunlardan biri yapılan doğruların yanlışlarıydı ve asla unutulmazdı . Herkesin adaleti kendineydi ancak birkaç kendini bilmez yüzünden çoğu kişi adaletini kaybediyor ve kendini kirli sayfalar ardında birkaç kelime olarak buluyordu . Ah ! Evet evet birde yapılan yanlışların doğruları vardı . Her iyilik yolunu bulmak zorunda değildi . İyilik göreceliydi ... iyilik tehlikeliydi ...

Sanrılar ardına gizlenen gecenin iyilik temennisiydi . Farklı dünyaların insanları ve aynı dünyaların farklıları vardı . Meva ise bunca ayrıntı içerisinde boğulmak üzereydi . Aytekin yüzünden başına gelenler ve sıkkınlık hissi onu öyle büyük bir aldatmacaya sürüklüyordu ki ... aklında çalan tehlike çanları birbir korkudan kaçışmaya başlamıştı . En yakınındaki insanlar teker teker hain çıkıyordu ...
Elbette bu ' kimseye güvenme ' demek oluyordu . Hayatın öğretmek için kullandığı farklı çeşit bir düşünme yetisiydi . Kimseye bir şey söyleyememek içinde bir ukte olmuştu . Karmakarışıktı zihni . Uyandığında evinde olduğunun farkındaydı ancak yanlızlık ilk defa onu böylesine korkutmuştu .

Ağzını açıp bir şey daha söyleyemediği için kendine kızıyordu aynı zamanda . Korkarak işe gidiyor ve geriye geliyordu ancak bugün planı bozan bir şey vardı .
Meva'nın arabası bozulmuştu !
Etrafını kontrol ederek kasvetli sokakta yürümeye başladı . İlk bahardaydılar yahu ! Nereden çıkmıştı bu yağmurlu hava ? Yine de korktuğunu belli etmemeye çalıştı . Sokak lambalarının yanından geçerken evine iki sokak kaldığının bilincindeydi . Kimsecikler yoktu sokakta . Yani Meva öyle sanıyordu . Uzakta onu karanlığın içinde izleyen biri vardı . Evet evet o kesinlikle Gölge'ydi . Meva'nın bu ürkek halini hiç sevmemişti . Neredeydi o hoyrat kadın ? İçinde saklandığı duvarları kalkan etmişti kendine . Ve işte şimdi gerçek bir korkak gibi davranmaya başlamıştı .

Gölge ,tam karanlık sokak ardından çıkacakken sokağın başında siyah bir araç göründü . Hemen eski halini alıp bir adım geri gitti . Meva ise bakışlarını siyah ,parlak ve lüks olan araca çevirmişti . Araç 'ben tehlikeliyim !' Diye bağırıyordu adeta . O dakikalar içerisinde Meva'nın aklından bin bir şey geçti . Çoğunluğu 'kaçmak ve polisi aramak' ile ilgiliydi ancak diğer yandan araçın kendisi ile ilgili olup olmaması vardı . Taki araç yanında durana kadar kendine iyi temenniler vermişti ama şimdi aklındaki küçük Mevalar 'kaç' diye bağırıyordu .

Yersiz yerde gelen cesaret öylece beklemesine neden oldu . Aracın içinden çıkan iri kıyım adamlar ile kalbi korku ile çarpmıştı . Yine de cesaretini topladı ve karşısındaki iki koca adama baktı . İkisi de siyah giyimliydi ve neredeyse aynı boydalardı . Kısa saçları ve siyah güneş gözlükleri ile koruma oldukları belli oluyordu . Meva ,kendisine yaklaşan adamlara sorgular biçimde baktı . Aytekin 'in adamları mıydı ?

Adamlar neredeyse dibine kadar girdiler. Solda olan adam "Meva Arca ?" Dedi sorarcasına . Meva , gözlerini ikisi üzerinde gezdirirken sorgular halinden ödün vermeden "Buyrun benim ?" Dedi devamını beklercesine . Adam onun haline aldanmadan karşıdaki adama vücud dili ile bir işaret yaptı . İkisi aynı anda Meva'nın iki kolundan tutarken Meva çırpınmaya başlamıştı bile . "İmdat !" Diye feryat ettiğinde Gölge kaşlarını çattı . Adamlar ise Meva'nın ağzını kapattı ve onun çırpınışlarına aldanmadan arabaya bindirdi .