İnternetin Kölesi

2

Daniel: S-sen kimsin?.. *sesi titrer*

Telefondan ağır ağır nefes sesleri gelirken o varlık konuşmaya başlar.

???: Özür dilerim bebeğim, benim yüzümden ağlamanı istemezdim... Telefonunu kullanabilirsin ama bir şartla...

Daniel: N-ne şartı?.. *hala sesi titriyordu*

???: Çok birşey değil... Sadece bilgisayarda online date. Ne dersin?..

Daniel bir süre düşünür ve bunun mantıklı olduğuna karar kılar.

Daniel: P-pekala...

Telefon bir anda kapanır ama sonra yeniden başlayıp açılır. Daniel'ın telefonu artık bozuk değildir. Daniel bir nebze korksada yinede telefonunu geri kazandığına mutlu olur. Telefonu gayet normaldir, hatta öncekinden daha iyi. Bir kaç saat sonra telefonuna mesaj gelir;

Mesaj: (num: BİLİNMİYOR?)
???: Bebeğim bir saat sonra seni arayacağım, görüntülü :).

Daniel derin bir iç çeker ve ayağı kalkar, her ne kadar date umrunda olmasada pijamayla gözükmek istemeyeceği için giysi dolabına bakar. İçersinde onun çok hoşuna giden tatlı bir üst ve alt bulduğunda, onu oradan çıkarır ve giyer. Boy aynasında kendine bakar ve dudaklarının iki yana açıldığını yani güldüğünü fark eder. Bu kıyafetler beyaz oversize bir tişört ve onunda üstüne koyu kırmızı bir kravattı. Altında ise o klas siyah pantolonunu giymiş idi. Saçını tarayıp şekil verdikten sonra elini kaldırarak, elindeki saatine bakar. Tam 57 dakikadır elektronik cihaz olmadan vaktini geçirdiğini gören Daniel çok şaşırır ve hemen o uzun zamandır kullanmadığı bilgisayar masasına oturur. Bilgisayarını açtıktan 3 dakika sonra arama gelir. Doğrusu Daniel bu bilinmeyen varlığın nasıl göründüğünü merak ediyordur. Aramayı açar.

Önünde aynı onun gibi siyah saçları olan, mavi ve çekik gözlü, takım elbiseli, çok açık bir beyaz tene sahip o adam ona bakarak, çekici bir şekilde gülümsüyordur.

???: Çok güzelsin güzelim, benim adım Smith.

Daniel: B-ben Daniel... *Kızarır ve göstermemek için kafasını çevirir*

Smith: Ah güzelim neden utanıyorsun?~ Her neyse yaşın yirmi birmiş sanırım. Benim yaşım yirmi beş.

Daniel: Oh benim hakkımda daha neler biliyorsun?..

Smith: Tahmininden bile fazla. *Göz bebeklerinin için bakar*

Daniel: U-uh pekala?.. *Ne söyleyeceğini bilemez ve sessiz kalır.*

Smith: Hmm, aslında ilk mesajımdan beri sana güzelim, bebeğim gibi şeyler diyorum, normalde kimse istemez ama sen can atıyor gibisin. *Tek kaşını kaldırır ve alaycı bir şekilde gülümser.*

Daniel: N-NE!? Ah uhm, asla! Neden böyle bir şey için can atıyım? Saçmalıyorsun.

Smith: Bunu sana sormak lazım. *Hafifçe kıkırdar.*

Daniel: Sınırlarını zorlama! *Kaşlarını çatar ve kollarını birleştirir.*

Birden görüşme kapanır...

BÖLÜM SONU...