Annemin Hikayesi

Bölüm 15

Heyoooo yeni bölüm ile karşınızdayım şekerlerim. 

Oy vermeden geçmeyelim arkadaşlar.

Satırlar arasında sizleri bekliyorum.

Keyifli okumalar dilerim.

********

Savaş, Ömer ağaya elini uzatırken "Tanıştığıma memnun oldum Ömer ağa!" diyerek elini tutmasını bekledi. Karşısındaki adama elini uzatan Ömer ağa da "Bende memnun oldum Savaş Arslanlı!" diye karşılık vermişti. Savaş sadece gülümseyerek kardeşine dönerek yaklaştı.

*** 

"Küçük hanım seni çok özledim." diyerek sarıldığı kardeşinin saçlarını öpmüştü. Öperken gözlerini kapatarak kokusunu içine çektiği kardeşini gerçekten çok özlemişti. Ömer ağa ise Zeynep ve Savaş arasındaki o güçlü bağları hissediyordu ve gülümseyerek onları izlemişti.

"Ömer ağa biz şimdi evimize geçelim ve uyuyalım. Seni de bekleyen bir annen vardır. Evine git! Zişan teyzeme de selamlarımı ilet. En kısa zamanda elini öpmeye geleceğim." diye söylerken Ömer ağaya doğru dönmüştü. Ömer ağa ise başını sallarken ceylan gözlüsüne veda eder gibi bakmıştı. Araçlar uzaklaşırken Savaş ve Zeynep içeri girmişti.

Savaş yıllar sonra geldiği bu konakta içinde oluşan boşluğu daha da çok hissetmişti. Ağlayan, mutsuzlukla yatağında depresyonunu yaşayan ama oğlu için dik durmaya çalışan annesini hatırladığı gibi gözleri dolmuştu.

Kardeşine belli etmeden gözyaşlarını içine atan Savaş kardeşine sarılarak özlem giderdikten sonra erken bir saatte odasına geçmek istedi. Savaş'ın odasına geçmesi ile Zeynep'te odasına geçmiş ve Ömer ağaya mesajlar atmıştı.

Sonunda yumuşacık yatağın üzerine bıraktığı bedenini uykunun kollarına bırakırken ağzından tek bir cümle döküldü.

"Abimin geldiği gibi sende rüyalarıma geri gel anne."

***

Sabah'ın ilk ışıkları Zeynep'in odasına vururken Zeynep yine gözlerini açmıştı. Güzelce kalkarak kendisini mutfağa atmıştı. Kahvesini hazırlarken aklında sadece abisi ile Ömer'in karşı karşıya geldiği sahne vardı.

Kahvesini bardağa koyarak avluya geçmişti. Ömer ağaya güzel bir günaydın mesajı atarak kahvesini yudumlamaya başlamıştı. Neler olacağını düşünürken kahvesinin bittiğini farkına varan Zeynep odasına giderek bugün için kendisini duşa attı.

Güzel bir duşun ardından kıyafetlerini giyinmişti ve saçlarını da örmüştü. Hafif bir makyaj ile yüzünü güzelleştirirken kapısını çalan Savaş'ın sesini duymuştu. Odasına davet ettiği abisinin yatağına oturması ile Zeynep sorgunun başladığını anlamış oldu.

"Şimdi bana anlatacağın her şeyi anlatır mısın?" Savaş'ın sesi sakin çıkarken Zeynep'in içinde endişe hâkimdi. Savaş ise kardeşinin endişesini gördüğünde kardeşinin yanına giderek onu kolları ile sardı.

"Güzel kardeşim benim, korkacak bir şey yok. Sadece her şeyi senden duymak istiyorum. Biliyorsun sen ne dersen benim için doğru odur." demişti. Zeynep ise endişesine rağmen tüm olanları yavaşça anlatmaya başlamıştı.

Zeynep'in Ömer ile ilgili konuları anlattığında gözlerinden parlayan ışığı görmemek için kör olmak gerekirdi. Savaş'ta görmüştü o ışığı ve kardeşinin önünde değil, yanında durmasının zamanı geldiğini anlamıştı. Ateş ile ilgili konuları anlatırken Savaş'ın içinde kocaman bir öfke birikiyordu.