Annemin Hikayesi

Bölüm 5

Heyoooo yeni bölüm geldiii.

Hadi bakalım

Güzel bir bölüm olmasını diliyorum.

Keyifli okumalar dilerim şekerlerim.

¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨

Biraz soluklanmıştı Zeynep. Sabah esintisinde biraz üşüyünce kendisine kızdı. "Keşke üzerime bir şey alsaydım" diye sitemi duyuluyordu. Bir süre sessizce oturdu yerinde. Kendisini ve dünü düşündü. Ömer aklına gelince kalbinde bir heyecan hissediyordu. "Anne bu aşk mı? Aşk iyi bir şey değil galiba. İyi bir şey olsa sana bunları yaşatmazdılar. Korkuyorum anne. Bana bir yol göster" diye üzgünce konuştu.

Sonunda annesine bahsetmesi gereken asıl konuya gelmek istemişti. "Anne uzun zamandır rüyalarıma gelmiyorsun. Ben senin yüzünü unutacağım diye çok korkuyorum. Ne olur rüyama gel. Fotoğraflar sahte geliyor, sen bana gel. Beni hiç özlemiyor musun?" diyerek konuşurken üzerine değen battaniye ile irkildi. Kulağına gelen ses ile biraz sakinleşirken, sesin sahibini görünce kalbi hızlanmıştı. "Şşş" kulağına sakinleşmesi için söylenen bu sözün sahibini görünce etkisini kaybetmişti.

*** 

Ömer'den gözlerini alırken, battaniye üzerinden sarılan Ömer'in kollarının da verdiği sıcaklıkla biraz iyi hisseden Zeynep, daha fazla konuşmadan şarkısına geçmek istedi. Gözlerini kapattıktan sonra kalbinden geçenleri hissetmek için biraz duraksadı. Sonunda kalbinden geçenler önce kulağına fısıldanır gibi gelirken ağzı aralanmış dile gelmişti.

Gülay Sezer'den sen gelmez oldun türküsü dilinden dökülüyordu. Kendisine gelmeyen annesine, sitem eder gibi hissettirmeden gelmediği için üzgün olduğunu anlatıyordu. Annesi gelmiyordu ve bu çok canını yakıyordu.

Zeynep ara sıra annesinin fotoğraflarına baksa da, onunla geçirdiği o dönem rüyalarında yeşerirdi. Yaşamak isteyip yaşayamadıkları, bazı yaşadıkları ve annesi gidince hayallerinde yaşadıkları... Hepsi rüya olur Zeynep'e ilaç gibi gelirdi.

Son zamanlarda ise annesini görmek çok zorlaşmıştı. Resimlerini açmış bakmıştı. Abisinden hikâyeler dinlemiş hayallere dalmıştı ama olmamıştı. Annesi kendisine gelmiyor ve görünmüyordu.

Ne hayallerde,

Ne de rüyalarında...

Çaresiz Mardin'e gelip annesinin anılarını tazelemek istemişti. Kaderi onu Mardin'e çağırıyordu ve Zeynep bunun annesi üzerinden olacağını bilmiyordu. Kader onun ve annesinin hikâyesini Mardin'e duyurmak istiyordu.

Artık hiçbir kötülük sessiz kalmayacak ve Mardin'de ah diyenler, ah diyemeyenlere acıyacaktı. Tüm Mardin, bir öksüzün hikâyesini duyacak ve kendinden utanacaktı. Zeynep'in hikâyesine ağır diyenler, annesinin hikâyesini duydukça daha da kahrolacaktı.

Demiştin kapına gelirim diye

Kulağım kapıda ses vermez oldun

Boş yere mi yemin ettik ikimiz

Kuşlar yuva kurdu sen gelmez oldun

Sen gelmez oldun, sen gelmez oldun

Sen gelmez oldun

Yârim gözlerim yolda

Beklerim ama sen gelmez oldun