MİRA / GERÇEK AİLE

1.Bölüm

📖

Herkese merhaba. Kitap yeni olduğu için ikinci bölümü hemen atayım dedim. Bundan sonra bölümler Cumadan cumaya gelecek. Ayrıca şimdiden söyleyeyim bölümler çok uzun değildir.

Başlama tarihinizi buraya bırakır mısınız lütfen🧸

⭐ basıp, satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar🌹

🧸

Geçmiş tarih.

Her şey 1 hafta önce ortaya çıkmıştı.

Yemek için mutfağa gittiğimde, tüm ailemin mutfakta oturduğunu ve ciddi bir şekilde konuştuğunu görmüştüm.

Yanlarına gittiğimde hepsi susmuş ve bana bakmıştı.

"Günaydın." demiştim uykudan boğuk sesimle.

"Günaydın," Babam elimi tutup çekiştirerek, "Otursana." demişti yanındaki sandalyeye oturturken.

Onların bu hâli kaşlarımı çatmama neden olmuştu. "Bir şey mi oldu, baba?"

Babam hâlâ elimi tutarken, diğer elini de ensesine götürüp sıvazlamıştı. "Evet, bir şey oldu."

Masada biraz daha dik otururken, endişeyle onlara bakmıştım. "Ne oldu? Birine bir şey mi oldu?"

"Mira, öncelikle sakin olmanı istiyorum." Babam derin bir nefes alıp vermişti. "Sanırım hastanede bir karışıklık olmuş."

Onun ne demek istediğini anlamayarak bakmaya devam etmiştim. "Hastane mi? Ne alaka?"

Babam bir an annemle bakışmıştı. "Sen doğduğunda..." demişti bana dönerek. "Sen doğduğunda hastanedeki başka bir çocukla karışma ihtimalin varmış."

Öylece kalakalırken babamın ne demek istediğini özümsemeye çalışmıştım. Az önce babam benim karıştığımı mı söylemişti?

"Ne?" diye sormuştum şaşkınca. "Anlamadım?"

"Mira," diyen abime dönmüştüm. "Hastaneden aradılar, doğduğun zaman başka bir çocukla karışma ihtimalin varmış."

"Bunu nereden çıkardınız?" diye sormuştum kaşlarımı çatarak. "Şaka falan mı yapıyorsunuz?"

"Keşke şaka olsa." demişti annem gözlerini ovuştururken.

Gözlerimi hızlı hızlı kırpıştırmıştım. "Şimdi ben sizin kızınız değil miyim?" diye sormuştum şaşkınlık verecek derecede donuk bir ifadeyle.

"Bunu bilmiyoruz." demişti babam hemen. "Sadece bugün hastaneden bir telefon geldi ve bunları açıkladı. Karışma ihtimali olduğu için, diğer ailenin DNA testi istediğini söyledi."

"Yani bu ihtimal doğruysa, ben onların yanına mı gideceğim?" Kalbim göğsümde hızla atıyordu.

Babam iç çekmişti. "18 yaşından küçük olduğun için seni ailene verirler."

Yani bu doğru bir haberse benden vazgeçeceklerdi. Bir an ne yapacağımı bilemeden öylece durmuştum. "Bu DNA testi ne zaman?" diye sormuştum tereddütle.