MİRA / GERÇEK AİLE

4.Bölüm

📖

Herkese selam. Bölüme geçmeden önce vote tuşuna basıp, satır arası yorumlarınızı da yapmayı unutmayın💜

İyi okumalar.

🧸

Abim mi gelmişti?

Daha doğrusu abi bildiğim adam mı gelmişti?

İstemsizce ayağa kalktım ve çantamı sırtıma takarken kadına baktı. "Abim mi geldi?"

Kadın başını salladı. "Abiniz mi bilmiyorum."

Hızla oradan çıktım ve kapıya gittim. Abim evin bahçesinde duruyordu ve elinde de oyuncak ayım vardı.

Ayakkabılarımı giyinip ona doğru koşar adım giderken, "Abi?" dedim, bana döndüğü sırada hızla merdivenleri indim. Kollarını açtığı anda ona doğru uçup kollarının arasına girdim. "Burada ne yapıyorsun?"

Bana sıkıca sarıldıktan sonra geri çekildi. "Normalde oyuncağın evimizde kalsın istiyordum ama sen o olmadan huzursuz uyuyorsun. Ben de rahat etmen için getirdim." dedi oyuncak ayımı gösterirken.

Ağlamak istiyordum.

Yine başımı göğsüne koydum. "Teşekkür ederim." dedim sıkı sıkı sarılırken.

Başıma bir öpücük kondurduğunu hissettim. "Tanıştın mı? Nasıl insanlar? Sana bir zararları var mı?"

Başımı çekip ona bakarken son soru için başımı sağa sola salladım. "Tanıştım, şu anlık iyi gibi görünüyorlar ve herhangi bir zararlarını görmedim."

Yanağımı okşarken huzursuz görünüyordu. "Eğer bir şey olursa mutlaka ara, hemen gelirim."

Korumacılığına gülümsemeden edemedim, bir yanım da çok üzgündü. "Tamam, ararım ama umarım öyle bir şey olmaz."

"Umarım." Derin bir nefes alıp verdi. "Geldiğimden beri bizi izliyorlar, istersen sorun olmadan dön."

İstemsizce başımı çevirip eve baktım. Gerçekten de bazıları gizli gizli izlemeye çalışırken, bazıları da açık açık izliyordu.

"Sorunsa onların sorunu." dedim yine ona dönerken. "Gerçek ailem olmaları sizinle görüşmemi kesebilecekleri anlamına gelmez."

Yüzü yumuşadı ve ardından gülümsedi. "Aferin, sakın kendini ezdirme."

Onun kolunu okşadıktan sonra sonunda düşündüğüm soruyu sordum. "Bizimkiler nasıl?"

Huzursuz bir soluk bıraktı. "Annem senin odana girdi ve ağlıyor, babam ise kendini çalışma odasına kapattı."

Ağlamak istiyordum.

"Belki arada eve gelebilirim, değil mi?" diye sordum tereddütle.

Salakça bir soru sormuşum gibi baktı. "Benim salak kardeşim, elbette istediğin zaman gelebilirsin. Bu nasıl soru?"

Yavaşça omuz silktim. "Bugün birçok şeyden emin olamıyorum."

Yaklaştı ve alnımdan öptü. "Her zaman gelebilirsin, izin ya da haber vermene bile gerek yok."

Ona gülümsedim ve uzanıp yanağını öptüm. "Annemi ve babamı benim için öp lütfen."

"Öperim güzelim." dedi yanağımı okşarken.

Bir an sessizleştim. "Ben çok üzgünüm."