-düş tüccarı, #dbah

-17,

-✦-

"vlad, bu şekilde olmaz! radu'yu böyle koruyamazsın, sadece kendini de hapis tutturursun."

lale, vlad'ın kolunu tutarak yalvarır gibi söylendi. aslan, tam önünde onu zapdetmeye çalışıyordu. genç kızın sözlerini onaylayan kızıl saçlı delikanlı, arkadaşını çekiştirmeye devam etti.

"padişaha ne diyeceksin? kızınız esme yalan söylüyor, kardeşim suçsuz mu diyeceksin? kelleni mi alsınlar istiyorsun, vlad?!"

iç sarayın mermer taşlığında bu gürültü çok dikkat çekeceğinden, lale en yakın kapıya -kendi dairesi,- adımlayarak iki delikanlının kavgasını ahalinin duymasını engelledi.

vlad aslan'ın kollarını itekledi, parmaklarını siyah saçlarından geçirerek lale'nin odasındaki kadife koltuğa oturdu. tamamen buhran içinde ve umutsuz görünüyordu. aslan ve lale birbirine baktı, daha sonra genç kız sakin bir ses ile;

"çözüm bu değil... radu'nun durumu dikkate alınacaktır, kimse ona zarar vermek istemiyor. zaten esme de defalarca mehmed'e nefs-i müdafa olduğunu anlattı. "

"bu güven verici değil, lale!"

"vlad, içinde olduğun durumu bu şekilde daha da çamura sürüklüyorsun. izin ver sana yardımcı olayım."

lale için vlad çocukluktan kalma eski bir dosttu, aralarına karşılıksız duygular soğuk bir rüzgar gibi girse de genç kız ona yardım etmek istiyor; hala dostu olarak görüyordu.

mavi gözler, aslan'a döndü. genç adam ikisinin arasındaki bu gerilimi biliyor, vlad'ı teselli etmek dışında bir şey yapamıyordu. kendi gizli hislerine dahi ket vurup, söz geçiremezken; elbet bir gün lale'nin mehmed'in eşi olacağı gerçeğini düşündükçe içinin sıkılmasını engelleyemezken ne yapabilirdi ki?

"sakin olmalısın, radu neyse ki iyi. o bir çocuk, padişah bunu göz önünde bulundurarak bir karar alacaktır. sultan murad merhametli bir hükümdardır."

kızıl saçlı delikanlı, vlad'ın omuzuna elini koydu. o da arkadaşını ve kendi kardeşi gibi gördüğü radu'yu korumak istiyordu. fakat onlar suçu üstüne almaya kalmadan herkes yangının radu yüzünden başladığını duymuştu... esme panik halinde lale'den yardım isterken kulak misafiri olanlar sayesinde radu'nun muaf tutulması imkansızlaşmıştı.

eflak prensi, aslan'a gözlerini çevirdi. bakışlarındaki amansız hüzün ve suçluluk sanki aslan'ın kemiklerini sızlattı. vlad ne olduğunu anlatmamak için direnmek ile birlikte, kendi içinde hesaplaşamadığı pek açık olan sorunların pençesinden kurtulamıyor olmalıydı. hırs ile;

"kardeşime de bir zarar verilirse bunu asla unutmam!"

lale, mor elbisesinin saten etekleri vuran güneş ile parlarken vlad'ın yanına oturdu. aralarına giren onca hüzün, gelecekte yaşayacakları tüm sorunların kasveti dışında her vakit sahip olduğu o sakinleştirici, büyülü bir sıcaklık ile insanı rahatlatan sesi ile konuştu;

"söz veriyorum, radu iyi olacak. kimse ona zarar vermek istemiyor, vlad. sanmıyorum fakat böyle bir karar verilirse onlara karşı çıkacağımdan emin olabilirsin, istersen ikinizi görüştürmenin bir yolunu da bulurum."