"ထယ်ယောင်း...ဒီကိုခဏလာပါဦး...ဒယ်ဒီပြောစရာရှိလို့"
Hardinတို့နဲ့တွေ့ပြီးပြန်လာစဥ် ဧည့်ခန်းထဲကနေစီးကာပြောလာတဲ့ဒယ်ဒီကြောင့် ခေါင်းညိတ်ပြရင်းဒယ်ဒီဆီလျှောက်လာလိုက်သည်။ဒယ်ဒီဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့မိန်းမကသူလာတာနဲ့ ရှောင်ထွက်သွားပေးသည်။ဒယ်ဒီကကိုယ်ရေးကိုယ်တာနဲ့အပျော်ကို ဘယ်တော့မှမရောထွေးတတ်ပါ။
"ဒီတစ်ယောက်က ဒယ့်ဒီအသစ်ပေါ့"
ဆိုဖာမှာထိုင်ရင်းမေးလိုက်တော့ ဒယ်ဒီကပြုံးရင်းခေါင်းညိတ်ပြသည်။ဒယ်ဒီကအသက်အရွယ်တစ်ခုရောက်နေသည့်တိုင် လူငယ်တစ်ယောက်လိုချောနေဆဲပင်။ဒါကြောင့်လည်း ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတော့တာ။
"သားပဲchangeလိုက်ဆိုကွာ"
"ဒယ်ဒီကလိမ္မာသားပဲ"
သူပြောတော့ ဒယ်ဒီ့ရယ်သံတွေကဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံးကိုလွှမ်းမိုးသွားသည်။သူနဲ့ဒယ်ဒီ့စကားဝိုင်းက ခုလိုမျိုးအမြဲပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ရယ်သံတွေသာပါဝင်တတ်သည်။ဒယ်ဒီကသူ့ကိုသူငယ်ချင်းပေါင်းပေါင်းတာကြောင့် တစ်ခါတစ်လေသားအဖဆိုတာထက်ဘော်ဒါတွေလိုဖြစ်နေသည်။
"ဒယ်ဒီ ပြောစရာရှိတယ်ဆို"
"အင်း...ဒယ်ဒီUSကိုလုပ်ငန်းသစ်စာချုပ်ချုပ်ဖို့သွားရမယ်...အဲ့ဒါနှစ်ပတ်လောက်ကြာနိုင်တယ်...သားတစ်ယောက်တည်းအဆင်ပြေရဲ့လားသိချင်လို့"
ဒယ်ဒီကသူ့ကိုခုထိ 6နှစ်သားလေးလို့ထင်နေတဲ့ပုံ။
"သားကအေးဆေးပါ...ဒယ်ဒီသာUSသူလေးတွေအိမ်မခေါ်လာနဲ့"
သူ့အပြောကိုဒယ်ဒီက သဘောကျ၍ရယ်သည်။ဒယ်ဒီမသိတာက သူကတစ်ယောက်တည်းနေသားကျနေတယ်ဆိုတာကိုပင်။အရွယ်ရောက်နေပြီးသားဖြစ်တာမို့ ဒယ်ဒီမရှိလည်းသူတစ်ယောက်တည်းနေနိုင်နေပြီဖြစ်သည်။နေ့တိုင်းလည်း ဒီအိမ်ကြီးမှာ အိမ်အကူတွေနဲ့သူပဲရှိတာမလား?ဒယ်ဒီကခုမှရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်နေတာ။
"ဟားဟားဟား...ဒီတစ်ခေါက်အလုပ်ကိစ္စနဲ့မို့USသူလေးတွေကိုငမ်းဖို့အချိန်တောင်မရှိလောက်ပါဘူးကွာ"
