Benim Kaderim ↭ Texting

1.3

Selamün aleyküm ❤️🌹

Keyifli okumalar.

❆

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم

❆

Başımda keskin bir ağrı vardı. Gözlerim cayır cayır yanıyordu. Boğazımda garip bir acı vardı. Elim refleks olarak ağrıyan başıma giderken dudaklarımdan boğuk bir inleme çıktı.

"Uyanıyor galiba," diyen sesi duydum belli belirsiz.

Gözlerimi yavaşça açtığımda tepemdeki ışık gözlerimi kamaştırdı. Birkaç kez gözlerimi kırpıştırdım.

Kafam kazan gibiydi. Bütün anılarım iç içe geçmişti.

Gözlerimi tavana diktim.

"Neva, abim," diyen sesle başımı çevirdim.

Mustafa abim ve Ahmet abim yanı başımdaydı.

"İyi misin?" dedi Ahmet abim yanıma otururken.

Tek kelime etmedim. En son neler yaşadığımı ve nasıl buraya geldiğimi anlamaya çalışıyordum.

"Neva, senin için çok endişelendik. Ne olur yapma böyle," dediğinde yutkundum.

O an kendimi berbat hissediyordum.

"Kaç saattir uyuyorum," dediğimde kısa bir sessizlik oldu.

"İki gün," dediğinde kaşlarım çatıldı.

"İki gün mü," dedim yatakta doğrulurken. "Annem?"

Abim bakışlarını kaçırdı.

"Henüz kendine gelmedi. Yoğun bakımda tutuyorlar."

"Durumu çok mu kötü?"

"Bilmiyorum Neva. Doktorlar beklemede kalın," diyen abime inanmıyordum. Üzülmeyeyim diye söylüyordu.

"Annemi görmek istiyorum ben," dedim doğrulmaya çalışarak. Abim hemen engel olmaya çalıştı.

"Olmaz Neva. Sen yataktan kalkmayacaksın. Serumun daha bitmedi," dediğinde gözüm yarısı bitmiş soruma kaydı. Aynı zamanda sol kolumun sargıda olduğunu o an fark etmiştim. Bunu önemsemeden abime döndüm.

"Abi lütfen," dedim neredeyse ağlayacaktım haldeydim. "Bir kez olsun göreyim."

Ahmet abim kararsızca bana baktı.

"Daha yeni uyandın. Biraz dinlen. Annemin yanına kimseyi almıyorlar," dediğinde kalbime bir sıkıntı çöktü.

"Tamam uzaktan bakarım. Lütfen abi. Gerçekten çok kısa duracağım. Sonra geri dönüp hemen dinleneceğim."

Ahmet abim bana kıyamayarak başını salladığında Mustafa abim tek kelime etmedi. Koltukta duran kendi hırkasını omuzlarıma bıraktı ve serumun takılı olduğu sürgülü demiri çekti.

"Hızlıca gidip geleceğiz. Doktor yarım saat içinde yine kontrole gelecek," dediğinde onayladım. Odadan çabucak çıkıp, asansöre bindik. İki kat yukarıya çıktığımızda Ahmet abim önden gitti ve sessiz koridorun başındaki camın önünde durdu. Bende oraya doğru yaklaştığımda bir sürü kabloya bağlı halde kalp atış sesleri odada yankılanan annemin, tıpkı bir ölüyü andıran bedenini gördüm. O an ürperdiğimi hissettim. Bazı yerlerinde sargı bezleri vardı. Nefes alması için bir maske takılıydı.