Benim Kaderim ↭ Texting

1.4

Selamün aleyküm 🌹❤️

Okul yoğunluğundan dolayı iki günde bir atacağım bölümleri. Yorumlara istediğiniz bir saati yazın ona göre her gün aynı saatte atayım bölümleri. O sırada bende bölüm biriktireyim :D

Keyifli okumalar.

❆

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم

❆

Hastane kapıları uzun zamandır görmek istemediğim yerlerdi. Babam bir hastaneden cansız çıktığından beri.

Yine aynı yerdeydim. Tek fark artık çocuk değildim ama o çocuk gibi yanıyordu canım. Yaşımız değişirdi ama acılarımız hiçbir zaman değişmezdi.

Yine yoğun bakım kapısının önünde bekliyordum. Ben taburcu olalı birkaç gün oluyordu. Kolum hâlâ sargıdaydı. Zor da olsa abdestimi alıp, evde yangından kurtulan annemin her zaman okuduğu artık sayfaları yıpranmış Kur'an-ı Kerim'i almıştım.

Sabah ezanıyla çıkmıştım evden. Ben çıkmadan öncede herkes uyuyordu. Mustafa abimin evinde kalıyorduk bir sürdedir. Binamızda yangından kalan hasarlar düzeltilene kadar da orada kalacaktık.

Yanımda getirdiğim şalı özenle başıma bağlayıp, Yasin suresini açtım. Derin bir nefes alarak kısık sesle okumaya başladım. Kaç kere okuduğumu sayamamıştım. Ruhumdaki sıkıntı ancak böyle yok oluyordu. Allah'a sığınarak...

Yoğun bakımın olduğu kat sessizdi. Çok gelen giden yoktu. Bu yüzden rahat hareket ediyordum. Saatlerimi bazende gecelerimi burada geçiriyordum. Kendimi içten içe yiyip bitirdiğimin farkındaydım ancak engelde olamıyordum.

Yasin suresini okumayı bitirdiğimde Kur'an-ı Kerim'i kapattım. Başımdaki şalı çıkarıp katlayarak çantama koyduktan sonra geriye doğru yaslanıp annemin günlerdir hareketsiz kalan bedenini izledim. Birkaç günde zayıflamış gibiydi. Daha solgundu. Ama yüzündeki o güzel ifade hiç kaybolmuyordu.

Bütün duygularım alt üst olduğunu için bir kez daha dolu gözlerim.

"Anne," diyordum bir gece.

On iki yaşındaydım

"Babam gitti ya. Sende gidecek misin?"

Annem buruk bir sesle cevap verdi.

"Bir gün elbet gideceğim ama ne zaman bilmiyorum."

"Anne gitme. Ben seni çok özlerim. Ayrıca çok ağlarım."

Annem saçlarımı okşadı. "Ama ben gittiğim yerde Rabb'ime kavuşacağım. Üzülmene gerek yok ki."

"Ama bir daha seni göremem."

"Evet göremezsin ama beni kalbinde hissedersin. Bana dua edersin bende seni hissederim belki. Ayrıca hayırlı bir kul olursan ben hep mutlu olurum."

"O zaman ben hayırlı bir kul olacağım."

"İnşallah kuzum."

Biraz daha ağladım.

Ben içli içli ağlarken, hıçkırıklarım arasından zar zor duyduğum hafif öksürük sesiyle başımı çevirdiğimde hemen yanıbaşımda dikilen Ensar'ı gördüm. Gözleri üzerimde değildi ama yine arkamı dönerek gözümden akan yaşları silmeye çalıştım. Ama gözlerim anında kızarıp şişeye başladığından fazlasıyla kötü oluyordu.