Benim Kaderim ↭ Texting

4.4

Selamün Aleyküm ❤️🌹

Keyifli okumalar.

❆

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم

❆

"Ensar," dedim ağlamaklı bir sesle. Saat gece 03.42'yi gösteriyordu. Ali ve Efnan sürekli ağlıyordu. Ensar ile yan yana oturmuş yerdeki yorganın üstünde uzanan bebeklerimize uykulu gözlerle bakıyorduk.

"Efendim güzelim."

"Sence niye hiç susmuyorlar?"

Ensar o sırada uykusuzluktan esniyordu. "Bilmiyorum."

Efnan yine ağlamaya başladığında Ensar eğilip onu kucağına aldı. Eliyle sırtına yavaşça masaj yapmaya başladı. Ali şu an için sessizdi ama birazdan ağlayacağını biliyorduk ve çok geçmeden Ali de evi yıkarcasına ağlamaya başladı. Kapanan gözlerimi açıp, Ali'yi kucağıma aldım. Daha birkaç aylık olmalarına rağmen çok hareketlilerdi.

Ali'yi kucağıma alıp ayağa kalktım. Onu hafif hareketlerle sallarken uyumamak için içimde büyük bir savaş veriyordum. Efnan babasının omuzunda şimdilik rahattı. Ensar bir koluyla onu sıkıca tuttarken, geri yaslanmış  uyuyordu. Bu görüntüyü uykum olmasaydı saatlerce izlerdim.

Ali'nin ağlayışları yavaş yavaş iç çekişlere dönüşürken bende Ensar'ın yanına oturdum. Saçlarımı ucundan tutan Ali'yi göğsüme doğru yatırdım. Başımı Ensar'ın omuzuna koyarak gözlerimi kapattım. Oraya anında bayılmıştım zaten.

Gözlerimi açtığımızda ise ikimizde koltukta iç içe geçmiş vaziyetteydik. Ali ve Efnan yanımızda yoktu. Ben panikle yerimden kalkarken bir an çocukları düşürdüğümüzü falan zannederek yere baktım.

"Ensar çocuklar nerede?" dediğimde şaşkınlıkla bana baktı.

"Hatırlamıyorum."

Koşarak salondan çıktığımda başka bir bedenle çarpışmam bir oldu. Korkuyla sendelerken elimi kalbimin üzerine koydum.

"Abi," dedim nefes nefese. "Siz ne zaman geldiniz?"

Ensar'da hemen arkamdaydı.

"Sabah geldik. Size ulaşamayınca endişelendik. Kusura bakmayın yedek anahtarla girmek zorunda kaldık," dediğinde Ensar saate baktı.

"Yok ne kusuru Mustafa. Saat öğlen üç olmuş. Normal endişlenmeniz. Biz gece uyuyamadık. Ondan duymadık kapıyı ve telefonları," dediğinde abim başını salladı.

"Siz rahat uyuyun diye çocuklara Hayat ve Hira bakıyorlar. Biri Hayat'ın henüz karnında olmak üzere beş çocukla biraz işimiz zor," dediğinde güldüm.

"Ben bi bakayım çocuklara," dedim kapıdan çıkarken.

"Bende bi lavobaya gidip geliyorum," dedi Ensar yanımdan uzaklaşırken. Dağılan saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırırken oturma odasına ilerledim.

Hayat yengem, Hira ve Ahmet abim büyük bi savaş veriyorlardı. Ahmet abim, kendisine yapışan Elif ile uğraşıyordu. Beril ortada oyun oynuyordu. Hira Efnan'ın üzerini değiştiriyordu. Ali'de yengemin kucağında sakince oturuyordu.

"Hoşgeldiniz," dedim içeriye geçerken. "Kusura bakmayın resmen bayılmışız."

"Yok ne kusuru. Normal böyle şeyler. Biz bir çocukta çok zorlandık iki çocukta olur o kadar," dedi Hira. Yanlarına geçip üstüme atlamak isteyen Ali'yi kucağıma aldım.