Umbrella |minsung

Lee Her şeyi bilemiyormuş:(:

Bugün haftalar sonra okula gittim.
Zaten notlarım bok gibi o yüzden sınıfta kalacağım ama umrumda değil.

Sen olsan çalıştırırdın beni değil mi?

Okulun yarısında kaçtım ve yine olduğum yerdeyim saatlerdir.
Kaldırımımızda......

Elimde yine fotoğrafın var. O fotoğrafa bakmaya doyamıyorum biliyor musun?
Dolgun dudakların, içinde evreni görebileceğime inandığım gözlerin hepsi.....çok güzel be minho...

Sen hani bana diyordun ya evrenin en parlak yıldızısın diye.. Sen yanımda olsan sönük kalırdım ben.

Neyse. Çıkarken Japon efsaneleri diye kitap aldım kütüphaneden.
Bir efsane gözüme çarptı çok güzeldi biliyor musun?

Eğer birisi size yağmurlu günde şemsiye verirse kader ipleriniz sonsuza kadar bağlanırmış...

Bizim kader iplerimizi mi bağladın minho?

Öyleyse nerdesin?

İnanmıyorum ben bu efsaneye

Eğer bu yazı doğru olsaydı belki seninle güzel bir ilişkim olabilirdi.
Belki de.....olmazdı?

Keşke senden hoşlandığımı itiraf ettiğim gece beni terk etmeseydin en azından cevap verseydin be minho...

Senin yüzünden benden nefret ettiğini düşünmezdim....

Nefret ettiğin ve beni bu yüzden terk ettiğin düşüncesi beni boğuyor biliyor musun?

Lee bilir derdin bana.
Lee senin içindeki kaygıları bilir sesini duyar derdin bana.

Lee her şeyi bilemiyormuş demekki:(:

Lee benim içimdeki duyguları, senin için atan kalbimi, kaygılarımı, sana olan takıntılığımı bilemiyormuş demekki...

Kalbim yanıyor minho...

Senin için atan kalbim ölüyor...

Kalbimin yavaş yavaş öldüğü maalesef bir gerçek...

Ama kalbimi ağrıtan hastalığım değil senin yokluğun...

Minho ne zaman geleceksin?

O kadar takıntılıyım ki bazı geceler dayanamayıp evine gizlice giriyorum yastığında kokunu arıyorum.

Şimdi hayır bunu düşünmemeliyim ilaçlarım yanımda değil çünkü.

Şarkı mırıldansam olur mu gün batımım?

Saçların ıslanır, ellerin bana bağlanır~

Utanır söylemez, diz çöküp sana yalvarır~

Dudakların bana nasıl da yakınken öyle~

Bu rüyadan biri, biri beni uyandırır~

Saatler geçmiyor, bu rüzgâr artık esmiyor~

Bana senden kalan, hatıralar da yetmiyor~

Yetmiyor...

Ellerim üşüyor, fotoğraflar konuşmuyor~

Fotoğrafların konuşmuyor...

Bu zalim dünyada, hiç bi' şey beni ısıtmıyor ~

Ah canım sevgilim...

Devamı gelmedi o gün o şarkının sözleri.
Sevgili kelimesi jisung için çok önemliydi.
Bu şarkı onları çok iyi tanımlıyordu aslında...

Jisung o gece kalbinin ağrımasına dayanamamış, susmuştu.

Kalbi minho için atıyor, dudakları minhonun bal dudaklarını istiyor, gözleri devamlı onun gözlerinin içindeki yansımasını görmek istiyor, kulakları unuttuğu sesini duymak istiyordu.

"Nerdesin bilmiyorum ama beni duyuyorsun" dedi gözleri dolarken.
"Kalbimin senin attığını da duyuyor musun minho?"

"Duymuyorsun"

Kalbi tekrar kırıldı jisungun.

Minhonun yaralarına yarabandı olmasını değil, ilaç olmasını istiyordu aslında.

Ama ortada  ilaç olacak minho yoktu.....

~E