Umbrella |minsung

Yine de bekleyeceğim:(:

Ne zaman döneceksin kızıl saçlım?

Seni o kadar özlüyorum ki....

Bi kere dönsen de kokunu doya doya içime çeksem. Cennet gibi kokuyorsundur eminim....

Kokunda huzur bulmak, mayışmak, onun oksijenim olmasını istiyorum.

Gözlerin gözlerimden ayrılmasın, o koyu kahveliklerinde kaybolayım istiyorum.

Görüşemediğimiz süre boyunca uzamışsındır sen...ben hiç uzamadım başım göğsüne gelir muhtemelen. Çok güzel değil mi? O sıcacık göğsünde kokunu içime çekerdim doya doya. Belki sen izin verirsen kucağına çıkar,o sevdiğim kızıllıklarını okşardım bıkmadan. Dolgun dudaklarını öperdim, özlemimi giderirdim yavaş yavaş.

Belki de....sevişirdik? Tamam belki sapık gibiyim şuan ama sevişme duygusunu merak ediyorum. Boynunu öpmeyi, morartmayı, kendimden izler bırakmak istiyorum sana. Sevişmek terimini çok cinselleştiriyorlar değil mi? Ama sevdiğin insanı öpmek, sevmek nesi cinsel ki?

Ama bi saniye.....senin bana aşık olduğunu bile bilmiyorum ki....

Şimdi bunları hayal edersem sen geldiğinde kendimi tutamam ki......

Kızarsın bana hatta benden uzaklaşırsın...

Sanki yeterince uzak değilmişsin gibi..

Geldiğinde belki beni sevdiğini söylersin....ama umarım aniden öpmezsin çünkü kalbim dayanmaz bu heyecana heheehe.

Belki de sadece beni görüp tekrar gidersin....

Kalbim minho diye atıyor...
Dilimden sadece minho kelimesi çıkıyor...
Gözlerim sadece seni arıyor...

Ölüyorum minho ne zaman geleceksin?

Her gün bu kaldırıma tekrar geliyorum sana şiirler yazıyorum, beceriksiz olsam bile kendimce şarkı besteliyorum.
Geldiğin zaman istediğin her an okurum olmaz mı?

Hatta şuan yazdığım birini gökyüzüne okuyayım mı? Aslında yıldızlara okumak isterdim ama yağmur bulutları var yine...
Olsun onlar benim dert bulutların onlara okurum yine içlerine hapsederler sözlerimi.
Her zaman yaptıkları gibi...

Yağmur altında gece otururken,
Şemsiyenle korunup hayal kurarken
Tek taraflı aşkın acısı içimi sardı,
Hatırlayamadığım hatıralarla kalbim daraldı....

Karanlıkta umut ararken,
Üzücü duygular içimde savaş verirken
Her gece olduğu gibi hayal kırıklığıyla yüzleştim..
Ama yine umutla seni bekledim....

Yağmur damlaları yüzümde iz bırakırken,
Geceye dökülen göz yaşlarımı saklarken
Yine umutla bekledim seni
Gelmeyeceğini bile bile...

Olsun sen gelmesen bile bekleyeceğim,
Aklımda kurduğum senaryolarla kafamı karştıracağım.
Belki de yakında delireceğim...
Yine de bekleyeceğim gün batımım:(:

Gözyaşlarım kağıdın üstüne düşmeye başlarken hıçkırıklarım boğazımı sıkmış beni boğmak istercesine kavramıştı.
Çantamdan çıkardığım ilacı su içmeden yutmuştum. O belki bugün gelecekti beni böyle görsün istemezdim değil mi?

"Bu gece yağmur yağıcağı için yağmur bitene kadar buradayım gün batımım....biraz sohbet edelim mi?"

İlaç içmeme rağmen yanımda beliren 10 yaşındaki minho başını sallamıştı hafifçe.

"GÜN BATIMIM!" Dedim yukarıya doğru bağırarak. Bağırmamla birlikte hıçkırmaya başlamış ve titremiştim. "KENDİN GELMİYORSUN DİYE BENİ Mİ DÜŞÜNDÜN KÜÇÜKLÜĞÜNÜ MÜ YOLLADIN YANIMA?!"

Yanımdaki minho ayağını yere sürtüyordu.
"Tanrım teşekkür ederim" dedim gülümsemeye çalışarak. "En azından küçüklüğündeki suratını görebiliyorum konuşmasa ve benimle ilgilenmese de olur teşekkür ederim"

Hıçkırmaya tekrar başlarken vücudum tam olarak titriyordu. Yanımda oturan 10 yaşındaki minho gülümseyerek bana bakıyormuş gibiydi fakat bakmıyordu biliyordum. "H-hoşgeldin genç m-minho"
Ona dokunmak istediğimde geriye çekilmiş ve ona dokunmamı istememişti belli ki. "T-tamam dokunmamdan rahatsız mı oldun? D-dokunmam bende ama gitmezsin değil mi?"

Gözlerimi yumdum sıkıca. O gidecekti kabul etmem lazımdı. "Sakin ol jisung sonuçta gerçek minho gelecek hem bu hayal oyunlarından sıkılmadın mı?
Sıkıldım"

Her şeyden sıkıldım minho..

Senin gelmemenden, kendi kendime umutlanıp mutlu olmaktan, her şeyden

Kalbim sen diye atarken umutlanma her defasında beni yoruyor...

Ama yinede seni seviyorum ve burada bekleyeceğim.

Hayal kırıklıklarını olduğu bataklıkta daha da dibe batsam bile.....

~E