Hwang Felix mi? - Hyunlix

18.

Kahvaltımızı yaptık ve okul için çıktık evden. Beraber gidiyorduk ve bu beni biraz da olsa strese sokuyordu.

Benim açımdan sıkıntı yoktu ama hyunjinin hoşlanacağını düşünmüyordum. Okula yaklaşınca durdum ve kolundan tuttum.

"Eğer istersen ben önden yada arkadan gelebilirim."

Hyunjin kaşlarını çatmış neden diye sormuştu.

"Okulun yapacağı dedikodulardan hoşlanmıyordun ya."

Kaşlarını gevşetti ve üzücü bir hâl aldı.

"Artık umurumda değiller. Önemsiz yani."

Sözleri beni şaşırtırken içten bir gülümseme sundu. Bu güvende hissettiriyordu. Baştan sona çok değişmişti. Bunun bir sebebi olmalıydı. Pişmanlık? Yada daha farklı.

Yürümeye başlayınca bende kafamdaki düşünceleri attım ve onun peşinden girdim okula.

Gözler bizim üzerimizdeydi ama kafaya takmak istemiyordum.

İnsanlar her zaman sorgulamadan eleştirirler. Bu bana hep saçma gelirdi. Niye başkalarının hayatlarına burunlarını sokarlar ki?  Kendi hayatları çok mu sıkıcı?

Sınıfa girdik. Dışardaki gibi burda da herkes bakıyordu tek farkları burdakiler onlara göre yargılayıcı veya itici bakmıyorlardı. Bu tepkileri şaşırtmıştı beni. Güzel bir sınıfa düşmüş olmak böyle bir şey.

"GÜNAYDIN MİLLET!"

Anlık gelen bir istekle bağırdım. Hepsi gülerek karşılık verdiler. Sınıfta severlerdi beni ama yine de yalnız takılmak tercihim olurdu, Chan gelene kadar. O çok eğlenceli ve nazik. Benim için güvenilir bir kişiliği de var.

Yerime oturdum hyunjinde öyle. Chan daha gelmemişti. Telefonumla ilgilenmeye başladım. Arkamdan hyunjin fısıldadı.

"Gelmemiş senin ki."

Göz devirdim ve güldüm.

"Niye özledin mi? Sorayım istersen gelicek mi diye?"

Bir anda tiksinircesine bir bakış yaptı. Ardından sırasına yaslandı.

"Kalsın. Gerekirse hiç gelmesin. Gidip teşekkür bile ederim."

Kaşlarımı çattım ve ona döndüm.

"Senin şu Chan düşmanlığın ne hyunjin? Çocuk gayet iyi ve kibar."

Gözlerini devirdi ve tam konuşacakken sınıf kapısının açılmasıyla Chan güler yüzle içeri girmişti.

Bana el salladığında bende ona salladım. Hyunjin sinirle nefes verdi ve telefonunu çıkardı.

Chan'da yanıma yerleşmişti bile.

"Dün için çok özür dilerim. Kesinlikle telafi edicem."

Kafamı gerek yok anlamında salladım.

"Sorun değil Chan. Aile önemli sonuçta. Kim olsa giderdi. Öylede yapmalı. Nasıl ? İyi mi?"

Kafasını sallayıp yanıtladı.

"Evet iyiymiş. Annemler yoğun olduğu için benim gitmem gerekliydi. "

Anladım dercesine mırıldandım. O da bana gülümsedi. Ardından telefonuma gelen bildiri sesiyle elime aldım.

Hwang ⚠️:

Söyle telafi falan etmesin

🐣:

Bizi dinlemeyi bırakır mısınız lütfen