Gönül Uğrusu

1. BÖLÜM DOĞUM

13.Ekim.2017 ❤️‍🩹
Kalbimin adaşıyla 6 sene önce asıl hikayemin başladığı tarih.
Eşimle hayat yolculuğumuza adım attığımız söz günümüz. 💍

Bugün 13.Ekim.2023 ❤️
Yanımda destekçim olan eşimle ve sizlerle ikinci yolculuğa başlıyorum.
Bugünün benim için değeri iki kat fazla olacak.
Sizlerin de bulunduğu hikayeme hoşgeldiniz.. 🕊️

Rica etsem kitaba başladığınız tarihi ve saati bırakır mısınız?

Keyifli okumalar..

Anne...
Ben iyi değilim.
Neyi tuttuysam elimde kaldı.
Atladığım her öğün için üzülen sen, ruhumdan akan kanı görsen, nasıl dayanırsın bilmem...

(Tesirsiz Parçalar, Ali Lidar )

Ocakta pişen yemeğimin altını kapatıp yavaş adımlarla mutfaktan çıktım. Kocaman olan karnımı okşayarak salona girerken gözüme koltuğun üzerine bıraktığım henüz yarım kalan bebeğimin yeleği takıldı. Bugün saat 16.30 da randevumuz vardı. Hamilelik zorlasada bebeğim 36 haftalık olmuştu. Bir bedende son günlerimizi yaşıyoruz. Heyecanımız hiç son bulmayacaktı zira 9 aydır evimiz bayram yeri gibiydi. Bir doğsaydı sağlıkla kucağımıza alsaydık da başka bir şey istemiyoruz.

Koltuğa oturup dağınık bir yer var mı diye odayı inceledim. Evdeki bütün işlerimi tamamlamıştım. Alpay'ın işten gelmesine henüz 45 dakika vardı. Yeleğe devam etmek en mantıklı olanıydı ama  üşengeç olduğum için koltuğa tamamen uzanıp uyumayı tercih ettim.

Tam gözlerimi kapatmış kendimi uykunun o güzelim kollarına bırakırken telefonum çalmaya başladı. Hem söylenip  hem telefonu açmak için yerimden zorla kalktım. Ve sehpanın üzerindeki telefona uzanarak arayanın kim olduğunu kontrol edip daha fazla bekletmeden uykulu sesimle cevap verdim;

-"Alo kocacığım."

Önce derin bir iç çekiş, ardından Alpay'ın huzur veren sesini duydum.

-"Alo gül yüzlüm uyandırdım mı?" dedi. Gülümsedim ve şımarık bir ses tonuyla cevap verdim;

-"Gözümü açamıyorum ki uyanayım. Oğlun bir türlü doğmak bilmedi, hamilelikten ne yerimden kalkabiliyorum ne uykudan gözümü açabiliyorum. Rica ediyorum artık doğsun!" Hızlı hızlı konuştuğum için nefesim yetmemişti. Derin bir nefes çektim içime, bu hafta da doğmazsa sonrasında ben doğurmayacaktım. Sen inatsan ben daha çok inadım aslan parçası, hadi bakalım hodri meydan.

Kendi içimde oğlumla kavga ederken Alpay'ın neşeli sesi bizi böldü;

-"Kesin şu an dışından söyleyemediklerini içinden söylüyorsun ve oğluma kızıyorsun dimi hayatım?  İnan bölmek istemezdim  ama bizim randevuya yetişmemiz gerekiyor. Söz veriyorum randevudan sonra içinden söylediklerini dışından söyle dinleyeceğim sesimi çıkarmayacağım."

Bunu sen istedin der gibi sitemle "Tamam 5 dakikaya hazırlanıp iniyorum, aşağıda görüşürüz hayatım." diyerek cevabını beklemeden kapattım.

Koltuktan hızlı olmaya çalışarak ayağa kalktım. Belim tutmuyordu artık. Bir elimi belime, diğerini de karnımın üzerine  koyup yatak odasına ilerleyerek dolaptan kahverengi uzun kollu  dizimin altında biten triko elbiseyi aldım. Rahatlık şu an istediğim tek şeydi. He birde uyumak!

Düşüncelerimi şimdilik susturarak, üzerimdeki giysilerimi çıkartıp elbiseyi giydim. Belimin hizasında olan koyu kahverengi kalın saçlarımı elbisemin altından çıkardım. Ve tepeden sıkı atkuyruğu yapıp odadan çıktım.