මගේ ඇසළ සඳ 🌕🌕🌕
අටවන දිගහැරුම ---------------------🌕🌕🌕🌕
හැමෝටම හොරෙන් ඇස් අස්සෙ හිර කරන පෙම් බදින රාජ කුමාරයෙක් මට හිටියා... හරිම ප්‍රතාපවත් දේහයක් නිරහංකාර හිනාවක් අකීකරු කොණ්ඩයක් එහෙ මෙහෙ හැතැම්මක් නෑ වගේ වේගවත් ගමන් විලාසයක් ඔහු සතු උනා.... ඇස් දෙකට අවනත වන්නට නොහැකි තරමට කදුළු පිරීගෙන ආ නිසා මාපට ඇගිල්ල දොරට යන්තමට වද්දා මුහුණ බිමට සගවා ගත්තේය......
+ මොකද උනේ... අනේ මන්ද.. ඇසළ ප්‍රශ්නෙක ද..
දොස්තර මහත්තයා සැකමුසු බැල්මක් පෑ නිසා මගෙ හිත තවත් නොසන්සුන් විය...
එ් වෙලාවෙ අපේ කතාවට ආකාශ් මහත්තයා හැරී බැළුවේය...
----------------------- 🌕
ආකාශයට වලාකුලක්වත් නෑ... ජනේලයෙන් පෙනෙන හතරැස් කොටුව ඇතුලෙන් අහස බලන් ඉන්න ඕන උනත් එ් නිමක් නැති ආකාශයටත් රාමුවක් නිසා සීමා වැටිලා... මම වගේමයි ආකාශ් කීවට මමත් දැන් ඇදකට සීමා වෙලා...
: ආව්.....
+ මොකද උනේ... අනේ මන්ද.. ඇසළ ප්‍රශ්නෙක ද..
කවුද., කවද හරි දැකපු ඇස් දෙකක් මට මතකයට ආවෙ ඔව් එ් ඔහුය.... මෙතරම් හුරු බවක් ගෙන එන්නට පුළුවන්නෙ එ් පුරුද්දටය., එ් ඇස් දෙක දිහා බලන් මම සිනාසුනේ අම්මා එනකන් බලන් සිටි කුඩා දරුවෙකු වගේ ය...
+ හිනාව... බලපන්කො... අදුරනව වගේ...
/ අදුරනව තමයි...
+ මොකක්.... ඇසළ ව දන්නවද... මතකද....
දෙයියනේ ආකාශ් මහත්තයා මාව දන්නවද....
/ මම කීවෙ මට සහෝදරයෙක් හිටිය මතකයි කියල... මේ එයානෙ...
+ අනේ ආකාශ්... මගුලක් කියවන්නැතුව හිටපං... කොල්ලත් බය උනා...
: මටත් පුදුම හිතුනා.... දොස්තර මහත්තයා...
+ මේ උබව බලාගන්න ආව ඇසළ... උබට සහෝදරයෙක් හිටියෙ නෑ බං...
/ ඇත්තටම මට සහෝදරයෙක් හිටියෙ නැද්ද බං...
+ ආකාශ් මම උබගෙ ඩොක්ටර් උන පලියට යාළුකම වෙනස් වෙන්නෑ.... එ්ක නිසා තෝ ඔය මගුල ආයෙත් කීවොත් නෙලනව උබට මතකෙ නැතිම වෙන්න..
