"Şeytanın oğlu, meleğin kızına aşık oldu."
Kayıp taş, çember ve cehenemin tüm dengesini bozmaya başlamıştır bile. Artık yedi ölümcül günah normal karşılamaya, şeytanlar ve melekler iç içe yaşamaya, melekler kötülüğe, şeytanlar ise iyiliğe başlamışt...
Ben şu son iki haftada Karadeniz yağmurları tarafından tokatlanarak yataklara düştüm, az kalsın bilgisayarımdan oluyordum ve dersler yüzünden kafayı yemek üzereydim ama bölümü bir günde yazıp yetiştirebildim, nasılım hehehe
Bu bölümde istediğim yere gelemedim, iki gündür bilgisayarımı açamamıştım içine kadar yağmur suyu dolduğu için, bir sonraki bölüm daha uzun ve daha dolu olacak, buna geçiş bölümü diyebiliriz bence ama artık biraz nefes almaya ihtiyacımız vardı bence:)))
Bölüm sonunda konuşalım tekrar, iyi okumalar^^
instagram; zeyneepezgi19, tuneirene
twitter; tuneirene
middle of the night, elley duhé
play with fire, sam tinnesz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güvenli yerini sakın birşeytanın koynu yapma Chaeyoung, demişti annem bir gece beni uyutmak için yanımda dikilirken.
Birbirimize hiç benzemezdik. Ne gözlerimiz, ne saçlarımız, ne düşüncelerimiz... Birbirinden iki farklı ruh ve karakterdik biz.
O gece uyuyamamıştım gördüğüm bir kâbus yüzünden. Ateşi ilk defa o zaman görmüştüm. Tüm dünyayı yakan, tek bir su damlası bile bırakmayan kocaman bir ateş topunun içindeydim. Ben büyüdükçe içine düştüğüm ateş de büyümüştü sanki. Her gece aynı rüya, her gece aynı ateşin içindeydim ama yanmıyordum. İnsan eti ateşten yanardı, ateşe dokununca canı acırdı.
Ama sanki bir şekilde tüm hayatım boyunca ateş beni kendi içine çağırmıştı. Annem ellerimi kalbimin üzerine koyup Tanrı'ya günahlarım için af dilememi söylerken cehennemin o kadar da kötü olmadığına bu sayede karar vermiştim ben de.
Seni yakmayan hiçbir ateşten korkmazdın ne de olsa.
Zaten sonrasında da...
Eğer Tanrı gerçekten adaletli olsaydı her birimizi böyle bir dünyaya gönderip farklı şanslar sunmazdı önümüze, değil mi?
Arabanın içinde karanlıkta yolculuk yaparken ateşi düşünmeden duramıyordum. Bunun nedeni belki de Jungkook'un kül kokusuydu. Ne zaman onu görsem burnuma dolan kokuyu aklımdan bir türlü çıkartamıyordum, onun ait olduğu yer belki de gerçekten ateşti. Mekanlarının cehennem motifleriyle kaplı olması da bir çeşit metafor olabilirdi.
Gözlerim yavaşça kapandı. Bana saniyeler gibi gelen bir zaman süresinden sonra kapının açıldığını hissettim. O kadar uykum vardı ki gözlerimi açıp etrafa bakamadan iki kol beni bacaklarımın altından ve sırtımdan tutarak arabadan çıkardı. Zihnim en son ne olduğunu hatırlayamayacak kadar uykuyu düşünüyordu. Kollarımı refleks olarak beni kucağına alan kişinin boynuna sararak başımı göğsüne yasladığımda burnuma dolan kül kokusu artık her yerimdeydi.
