~Ateş ~

4.

Bazı intiharlar için illa bilek kesilmez,ilaç içilmez yada kendini asmaz. Bazı intiharlarda insan yaşam sevincini öldürür,umudunu keser,hayallerini asar ve kimsenin bundan haberi bile olmaz.

Bazen öyle anlar geliyor ki gerçekten neden dünyaya geldiğimi,neden büyüdüğümü,neden nefes almaya devam ettiğimi sorguluyorum. Dünyada kötü şeyler olduğu kadar iyi şeyler de var. Peki ben bu zamana kadar yaşadığım kötü şeylerin ardından biraz da olsa iyi şeyler yaşayamaz mıydım. O kadarına hakkım yok muydu?

Annemi hiç bilmeden tanımadan kaybettim. Bunun acısı bile fazlayken üstüne benim yüzümden olduğunu öğrenince hayatım hiç bir anlam ifade etmedi. Abimin gözlerimin içine bakarak söylediği kelimeleri hayatım boyunca unutamayacağım.

"Senin yüzünden..."

Benim yüzümden..

Altıma aldığım çocuğun suratına yumruklarımı atarken son yumruğumda elimi havada yakalayıp beni ayağa kaldırdı. Krizde gibiydim her yerim titriyordu.

"Kendine gel ne yapıyorsun. Öldüreceksin dur artık."

Vücudum ölüm lafını duyunca daha çok titredi en sonunda dayanamayıp tüm irademi kaybedip yere yığıldım. Karşımdaki de benimle beraber çökmüştü yere.
Gözlerimin kapanmadan önce gördüğü şey her iki gözü de farklı olan o çocuktu.

#############################

Kendime geldiğimde aldığım ilaç kokusundan hastsnede olduğumu anladım. O kadar çok gelmiştim ki gözümü açmama gerek kalmadan anlıyordum artık hastanede olduğumu.

Hiç kalkasım yoktu. Şimdi gözümü açsam abimin özellikle akın abimin sinir dolu yüzünü çekemezdim.

"Gözlerini açabilirsin bebeğim. Uyandığını anlayacak kadar tanıyorum seni."

Babamın sesini duyunca gözlerim direk açılmıştı zaten. Tam önümde bana gülümseyerek bakıyordu.  O an nasıl kalkıp sarıldım bilmiyorum ama sımsıkısarıldım.

"Dur dur yavaş ol daha yeni uyandın bi kendine gelseydin oğlum."

Söylensede gülüyordu. Çok özlemiştim onu.

"Çok özledim seni baba. Neredeydin. Niye böyle geç geldin?"

Boynuna sımsıkı sardığım kollarımı çözüp yanıma uzanmıştı. Odada başka da kimse yoktu zaten. Yerleştiği gibi beni de göğsüne yatırmıştı.

"İşlerim uzadı üzgünüm oğlum. Ama seni de böyle görmek istemezdim. Ne oldu da sinir krizi geçirdin?"

Bir şey söylemedim sadece sarıldım. Konuşacak halim yoktu. Sanki grip olucakmışım gibi vücudum kırgındı.
Gözlerimi kapatıp dinlendim sadece. Yorgundum ve bu sadece fiziksel yorgunluk değildi.
Babamda bir şey söylemeden uyuklamama izin vermişti.

Kapının açılmasını duysamda kolumdaki serumun da etkisi ile tekrar uyuklamaya başladım.

"Uyuma yavrum çıkıcaz birazdan hastaneden eve geçince uyursun."

Onu reddedip yüzümü diğer tarafa çevirip uyumaya devam edicektim ki babam zorla yatakta oturur pozisyona getirmişti. Tepemde dikilen hemşire ile irkilsemde o hiç umursamadan serumu çıkartmıştı. Eh onlar da alışkındı bana birçok kere beni azarladıkları da olmuştu hatta.

Sonunda hastaneden çıkıp eve gelmiştik. Babam artık geldiği için abimler benimle fazla uğraşmazlar.

"Abinlerin haberi yok merak etme. Arkadaşın seni hastaneye götürdükten sonra direk bana ulaştı. Bende eve dönüş yolundaydım zaten sürpriz yapıcaktım sana ama asıl sürpriz bana oldu. Hastanede olduğunu öğrenince ne kadar korktum biliyor musun oğlum?"

Demek abim o yüzden hiç oyalanmadan eve gelmemi istemişti. İç çekip babama döndüm hala arabanın içindeydik.

"Üzgünüm baba."

Kavganın nedenini anlatmayacağımı biliyordu.
O da iç çekip arabadan indi. Bende oyalanmayarak indim arabadan.

Eve geçince babamla biraz hasret gidermiş sonra odama çekilmiştim. Abilerim de babamla hasret gidersin biraz. Zaten yorgundum. Yatağıma geçip uzandım direkt.

Acaba deniz ve yoldaşları nasıldı. Baya bir haşatlarını çıkarmıştım. Anlamıyorum yani her seferinde benden dayak yiyorlar yinede benimle uğraşmaya devam ediyorlardı.

Akıllısı beni bulmaz zaten. Delisi de peşimden ayrılmaz.

Gözlerimi kapatıp uykuya dalıcaktım ki odamın kapısı tıklatılmış ve açılmıştı. Hayır yani ben dedim mi gelebilirsin diye.

Gelenin Akın abimin olduğunu söylememe gerek yok herhalde.

"Yine kavga mı ettin?"

Gözlerimi açmadan ona kıçımı döndüm. Tabi benim onu takmadığım gibi o da beni takmayıp tepemde dikilmeye devam etti.

"Uf Allah aşkına abi bir git ya. Zaten yorgunum uykum var."

Tekrar onun olmadığı tarafa dönüp uyumaya başlamıştım. Abimde ne hikmetse çok uzatmadan odamdan çıkmıştı. Tabi çıkmadan önce uyandığımda oturup konuşacağımızı söylemişti. Sonrasını yarın düşünürdüm. Şu an çok uykum vardı ve hiçbir şey umrumda değildi.

Merhaba nasılsınız günlerim yoğun geçiyor genellikle haftasonları yeni bölümler atabiliyorum. Sadece haftasonu bölüm atacağımdan en az iki bölüm atmayı düşünüyorum.

Siz neler düşünüyorsunuz?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🤗