~Ateş ~

12.

Herkese merhaba nasılsınız uzun zaman olmuş gerçekten neyse çok uzatmadan bölüme geçelim. Bu kadar aranın ardından biraz uzun bir bölüm sizlere özür mahiyetinde olsun. Bol bol yorum yapmayı ve küçük yıldıza basmayı unutmayın.
Keyifli okumalar 🤗✨

Çoğu zaman Akın abimi anlamıyordum. Yaptığı hareketler ve söylediği sözler birbirini tutmuyordu. Onun yüzünden kendimi hep yetersiz,gereksiz hissediyorum. Sanki içinde başka biri daha varmış gibi davranıyor. Bipolar falan olabilir mi acaba. Bu konuyu babamla konuşsam iyi olacak.

Neden bu konuya giriş yaptığımı açıklayayım size, düzenlenen maçtan sonra okul takımına girmiştim maçı kazanmıştım voleybol da da kendimi kanıtlamıştım ama ben futbol takımına girdim tabi ikizlerle beraber neyse her şey iyi güzel gidiyordu sıradan günlerime dönmüştüm tek fark artık antrenmanları sürekli yapıyordum ve evde eskisi kadar çok kalmıyordum. Tabi bu durum Akın abimin gözüne batmış olacak ki yine babamın iş için şehir dışına çıktığı bir gün beni okuldan antrenmandayken acele bir şekilde alıp eve getirmişti. Bu sefer bende susmadığım için eve gelene kadar tartışmıştık.
Eve geldiğimizde de bu devam etti tabiki.

"Ya beni rahat bırak artık. Bıktım senden abi. Ne istiyorsun benden yaptığım her şeye karışmayı bırak."

Evde diğerleri yoktu Kutay abim okulda güney abim, Ali abim ve babam işte oluyordu bu saatlerde. Ki babam yine on günlüğüne şehir dışına çıkmıştı iş için. Yeni biriyle iş yapacağı için sürekli ya şehir dışına ya yurt dışına çıkıyordu.

"Ben sana dışarıda dikkat çekme demiyor muyum. Okul takımına katıldın tamam neyse dedim.

Ulan bölge turnuvalarına katılmışsın bunu da geçtim niye bizden gizli yapıyorsun lan. Bizim haberimiz yokken maçlara katılmışsın. Hemde tek başına gidip geliyorsun.

Dışarda bir sürü tehlike var demiyor muyum sana. Tek başına hareket etmeyeceksin demiyor muyum?

Sana zarar vermek yada seni kaçırmak için kaç tane şerefsiz tanıyorum dışarıda.

Biz seni korumaya çalışalım kıçımızı yırtalım beyfendi kendi keyfi için hayatını riske atsın bizden saklasın.
Bir daha asla senin yüzünden bizden birinin canının yandığını görmeyeceğim!

O yüzden bundan sonra hareketlerine dikkat ediceksin. Yoksa yemin ederim senin bacaklarını kırar  eve tıkarım okula bile gidemezsin. Bana bunu yaptırtma."

"Ya niye ne iş yapıyorsunuz ki siz. Mafya mısınız ya beni kaçırmak istiyorlarmış da yok öldürmek istiyorlarmış da.
Niye niye bana bunu açıkla siz kimi öldürdünüz ki intikam için sizden birilerini öldürmeye çalışıyorlar."

Abim dediklerime daha çok sinirlerinip dibime girdi. Elini çeneme atıp sıkarak konuşmaya başladı.

"Bana bak bu devirde para için insanlar kendi kanından olanlara kıyıp öldürüyor. Sence bizim gibi başarılı iş insanlarının sevenleri çok mu olur. Tam tersi nefret ederler. Sen başarılı oldukça yoluna taş koyup seni devirmeye çalışırlar. Bunu da geçtim kanından olanlara asla acımazlar.

Bilmediğin şeyler yüzünden bana artislik yapma çenini kırarım."

Elini sertçe ittirip geri düşmemi sağladı. Elim yüzüme giderken gözlerim dolmuştu. Çenemin ağrısından konuşamazken abim bana boş bakışlarla bakıp odasına gitmişti.

Bende burnumu çekip ayağa kalktım. Tam hayatım normale biniyor derken yine birşeyler ters gitmeye başladı. Aman ne güzel.

Gerçekten bazen o kadar çok sıkılıyorum ki bu durumlardan. Eminim benim canımın bir değeri yoktu abim için. Sırf babam ve diğer abilerim üzülmesin diye canımı koruyordu. Yoksa çoktan şimdiye ölmüştüm bence.