~Ateş ~

6.

Herkese merhaba nasılsınız. Sınav haftam başladı vatana millete hayırlı uğurlu olsun.
Sizin okullar nasıl gidiyor. Gidiyor mu)?
Neyse neyse bölüme geçelim.

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Babam akşam yemeği için mutfakta koşuştururken abilerim hiçbir işe yardım etmiyordu. Buna bende dahil.
Evet paramız olabilir ama babam kendi işlerini de ev işlerinide ya bize yaptırır yada kendi yapar. Nedenini sormayın ben bilmiyorum.

En son babamın söylenmeleriyle biraz ortalığı toparlıyorduk ki zil çalmıştı. Kapıyı açmaya tabiki evin en küçüğü olarak ben gitmiştim. Kesinlikle Akın abimin bakışıyla kalkmadım saçmalamayın.
Gıcık Can ve ailesini içeri buyur edip salona geçip Kutay abimin yanına oturdum. Havadan sudan biraz konuşmadan sonra yemek masasına geçtik.

Karşımda oturmuş bana pis pis sırıtan Ali abim ile Can mı desem. Resmen birdi iki oldular başıma. Anlamıyorum ki niye benimle uğraşıyorlar. Hayır çakıcam ağızlarının ortasına birer yumruk görücekler sırıtmayı.

Benim bu kadar gerginliğime rağmen ortamı yumuşatmaya çalışan, iyi niyeti ile yaklaşıp arkadaş olmaya çalışan Kutay abim ise tamamen farklı bir alemdi.

Bu arada sadece Can yetmiyormuş gibi onun ikizi Efe de varmış. Bir  abla birde abisi varmış bu Efe, Canın. Burada değillermiş ama daha sonra geliceklermiş.

Hayır Efe ve Can diye ikiz ismi mi olur. Efecan gibi. Seslenince de ikiz isminden çok tek isim gibi duruyor.
Tabi Can ile farklılıkları vardı. Efe daha uzun ve kalıplıydı belli ki sporla ilgileniyor. Can ise uzun olsa da ikizi gibi kaslı fln değildi ve çok daha sinir bozucu bir insandı.
Kesinlikle efeyi daha çok sevmiştim.

.............................

Allah'tan Akın abim ve Güney abim ağırlıklarını ortaya koymuş da mesafeli davranıyordular. 

Babam desem kaptırmış kendini bir aleme gidiyor kıyamete haberi yok. Sude hanımla maşallah su gibi geçinmeye başlamışlardı.

Ali abim ile Can PS bölümüne geçerken Kutay abim ile de Efe bir köşede geçmiş sohbet ediyordu. Babam Akın abim ve Sude hanım iş ile ilgili konuşuyorlardı.

Bu ortamda tek sıkılan ben ve Güney abimdi anlayacağınız. Bende kimseye bir şey demeden sessizce odama çıktım. Zaten kimsenin de farkettiği yoktu.

Bu ortamda durmaktansa matematik ödevimi yapmayı tercih ederim. Durumumu anlamışsınızdır.

Çalışkan bir öğrenci değildim. Zeki ama çalışmayan öğrencilerden idim. Yinede ödevlerimi son güne bırakmayı sevmezdim. Genelde ya okulda yapar yada eve geldiğim gibi yapıp bitiririm. Sonradan yapmaya üşenirim çünkü.

Salonda boş oturmaktan iyiydi en azından. Ödevime odaklanmış yarım saate de bitirmiştim. Benden hızlısı mezarda. Kendi kendime tebriklerimi bitiriyordum ki odamın kapısı çalınmadan bodoslama açılmıştı. Hiç kapıya bakmadan seslenmiştim.

"Abi kaç defa söyleyeceğim kapıyı Çal öyle gir. Yemin ederim uyarmaktan bıktım."

"Bir dahakine öyle yaparım abisi."
Canın sesini duymamla hışımla kafamı kaldırdım. Gıcık gıcık sırıtıyordu yine.

"Ne işin var burada. Gitmediniz mi hâlâ."

Benim dik dik bakmamın aksine o gülerek odama girip yatağıma zıplamıştı. Resmen gel beni öldür diyor.

"Niye öyle diyorsun abisi. Aynı okuldayız artık ve aynı sınıftayız. Bunun haberini vereyim dedim."

Anlamayarak ona bakınca bana göz devirip anlatmaya devam etti.

"Annemin işi yüzünden birçok kez taşınmak zorunda kalmıştık. O sıralarda da okulu dondurduğumuz zamanlar olmuştu. devamsızlıktsn kalınca da sınıf tekrarı yapmuştık.
Anlayacağın abisi uzun bir süre burada kalacağız gibi görünüyor bu yüzden annem de okula devam etmemizi istedi. Yani artık hep beraber olucaz."

Son cümlesini göz kırpıp bitirirken ben de o sıra ona iğreniyorum bakışı atıyordum.

"Nerden bela oldun başıma anlamadım ki. Senden hiç hoşlanmadım cancan. Mümkünse okulda da birbirimizi hiiiç tanımıyormuş gibi yapalım."

Bu sefer ben ona sırıtarak konuştum. Ama benim aksime o sinirlenmek yerine daha çok gülmüş ve ayağa kalkarak oturduğum sandalyenin dibine kadar gelmişti. Üsten üsten bana bakarken birden yüzüme doğru eğilmişti. Bu hareketiyle irkilirken geriye başımı ittirmiştim.

"O mümkün değil işte abisi. "

Cümlesini devam ettirecekti ki kapım bir kez daha çalınmadan açılmıştı. Bu sefer Ali abim olduğuna emindim.

"Can annenler kalkıyor seni de çağırıyor."

Ali abimin soğuk sesini duyunca şaşırmıştım. Ben abime baksan bile o direk tepemde dikilmiş cana bakıyordu. Bende bakışlarımı tekrar cana çevirdiğimde bana benim anlamadığım bir şekilde bakıp bir şey söylemeden odadan
çıkmıştı. Abim arkasından kısa bir süre baktıktan sonra bana dönmüş gözleriyle üzerimi taramıştı. Onların bu tuhaf hareketlerini asla analamadığım bir şekilde bakıyordum.

"Ne oldu abi. Niye öyle bakıyorsun."

"Birşey yok. Candan hoşlanmadım sadece."

Onun bu dediğine şaşırırken aynı zamanda gülerek konuşmuştum.

"Sen mi hoşlanmadın."

Abim omuz silkip suratıma bakıp homurdanarak odamdan çıkmıştı.
Gerçekten hiçbir şey anlamamıştım.

Hadi abimin her zamanki halleri neyse de.

Cana ne oluyor. Bu çocukta birşeyler vardı kesin. Bir şeyler dönüyordu. neyse yakında çıkar kokusu.

Tek ümidim kokunun bana bulaşmaması. Valla yeterice bıkmıştım zaten bu hayattan birde yeni birileriyle hiç uğraşamazdım.

Odamın kapısını kapatıp dolabıma ilerledim. Üzerime pijamalarımı giyindikten sonra yatağıma uzandım. Eh yorucu bir gündü ve yorulmuştum.

Yatakta biraz sağa sola dönüp debelendikten sonra gözlerim daha fazla direnemeden kapanmıştı.

###############################

Kontrol etmeden atıyorum yazım hatası varsa kusura bakmayın.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🤗
Sınır koymuyorum arkadaşlar çünkü belirli bir gün veremem size zaten kitaplarımı keyfi yazıyorum. Müsait oldukça yazıp atıyorum.
Siz yine de bol bol yorum yaparak bana ilham vermeye devam edebilirsiniz. Fikirleriniz benim için önemli.

Kendinize iyi bakın hoşçakalın:)