GERİ TAKİP/ HYUNJİN

Tren Garı

Chan

Suçluluk, pişmanlık, öfke... En çok da korku, hepsini aynı anda hissediyordum. Aptalca davranmıştım. Benim yüzümden şu an Eunhee'ye ulaşamıyorduk. Bunu düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyordum.

Tren garının önüne gelmiştim. Taksiden inip giriş kapısına doğru koştum. Buraya gelmeden önce ekip göndermesi için babama haber vermiştim. Normalde kayıp ihbarı için belli bir süre gerekirdi. Ama ben bekleyemezdim. Ekipler gelen kadar boş boş duramazdım.

İnternetten Eunhee'nin gideceği saatteki bütün Busan trenlerinin şirketlerini bulmuştum. Sadece iki tane şirket ile uyuşmuştu. Hemen şubelerin olduğu yere ilerledim.

Sıkıldığı her halinden belli olan bir kadın stantta duruyordu.

"Sizin treninizde olup olmadığını öğrenmem gereken birisi var. Lütfen bakar mısınız? Kim Eunhee."

Kadın bana normal olmayan bir şey sormuşum gibi bakmaya başladı ve sert sesiyle cevap verdi.

"Yolcularımuz hakkında kişisel bilgileri paylaşamıyoruz."

"Hafımefendi, arkadaşım kayıp ona ulaşamıyoruz. Lütfen bu bilgi bana çok lazım."

"Doğru söylediğinizi nereden bileyim? Polisler ile gelirseniz yardımcı olabilirim."

Sinirle bağırdım. Her saniye değerliyken bu kadınla çene çakmak içimi yiyordu.

"Polislere haber verdim. Onlar gelene kadar işleri kolaylaştırmaya çalışıyorum, sadece yardım edemez misiniz!"

Sesimden irkilmişti. Yüzüme dikkatlice baktıktan sonra derin bir nefes verdi ve bilgisayarına döndü.

"Bundan kimseye bahsetmeyin."

"Evet tabii ki bahsetmem."

"Kim Eunhee demiştiniz, değil mi?"

"Evet evet."

Bilgisayar ekanını kaydırırken kayan gözlerine umutla baktım. Bana dönüp konuştu.

"Evet, bizden bir bilet almış. Hatta teslim de almış. Peron 8'den biraz sonra kalkacak olan trende olması gerek, c-25 numaralı koltuk."

Kadının sözlerini duyar duymaz peron 8'e doğru koşmaya başladım. Arkadan küçük bir teşekkür bırakmıştım.

Peron 8'e geldiğimde bilet kontrolü yapan görevlinin kapıyı kapatmak üzere olduğunu gördüm. Adama engel olup kendimi içeri attım. İçeri dalmış c-25 numaralı koltuğu aramaya başlamıştım. Adam arkamdan bağırmaya başlamıştı.

"Ne yaptığınızı sanıyorsun? Biletsiz içeri giremezsiniz!"

Bana yetişene kadar çoktan aradığım koltuğun önüne gelmiştim. Eunhee'nin eşyaları buradaydı ama kendisi yoktu. Trende bir yerlerde olma umuduyla bağırmaya başladım.

"Eunhee! Burada mısın? Eunhee!"

Herhangi bir cevap gelmezken insanlar tuhaf bakışlar atmaya başlamıştı. Görevli adam yetişmiş, beni yakamdan tutup çekiştirmeye başlamıştı.