GERİ TAKİP/ HYUNJİN

Düet Flört

Hyejin

Öğle arasından önceki son dersteydik. Sabah hazırlanıp Yunji ile okula yürümüştük. Aynı evde kaldığımız için onu dışarıda değil de evde görmek eğlenceliydi. Annem geç kalmadan yolda yememiz için sandviç bile hazırlamıştı. Eunhee uyumaya devam etmişti.

Sabah sınıfa girmeden Jisung ile karşılaşmıştık. O bize tatlı tatlı el sallarken Yunji utanıp  kaçmıştı. Tabii onu azarlayıp cimdiklemeyi es geçmemiştim.

Şimdi matematik hocamın, zile son 5 dakika kala aynı soruyu 3. kez anlatmasını bıkkınlıkla dinliyordum. Aslında soruyu anlamadığını söyleyip tekrar anlattıran çocuğa teşekkür etmeliydim. Onun sayesinde yeni bir soruyla uğraşmıyorduk.

Sınıfın dikkati iyice dağıldığı için Yunji'ye yaklaşıp konuştum.

"Öğle yemeğini bizimkilerle yiyelim, ayıp oluyor."

Artık onlara "bizimkiler" diyordum çünkü arkadaş olduğumuza inanıyordum. Onlardan kimse bize soğuk yapmamış ve bizde onlara alışmıştık.

Yunji itiraz edecek gibi olduysa da onu susturdum. Zaten o sırada da zil çalmıştı ve ben onu peşimden sürüklemeye başlamıştım.

Artık hem Jisung'un hem Yunji'nin birbirinden hoşlandığını biliyordum. Birbirlerinden kaçmalarının bir anlamı yoktu.

Yemeklerimizi alıp her zamanki masada yerimizi almıştık. Yunji, hala utangaç davrandığı için Jisung'un yanına değil benim yanıma oturmuştu. Ama tam karşısında Jisung oturuyordu. Hyunjin, Jisung kaçmaya çalışırken karşı karşıya gelmeleri için Jisung'u, itmişti. Çocuk az daha masaya yapışacaktı. Şimdi iki utangaç masadan kafalarını kaldırmadan yemek yiyordu.

Masada sessizlik hakim sürerken Hyunjin bir anda sesini yükselterek konuşmaya başlamıştı.

"Yaaa! Ne bu haliniz? İkiniz de birbirinizden hoş-"

Ne diyeceğini anlayıp masanın altından ayağına tekme atmıştım. Ama sanırım biraz sert atmışım.

Neye uğradığını şaşırıp acıyla bağırdı. Herkes bize şaşkınca bakarken Felix konuştu.

"Önceden garip olduğumuzu düşünürdüm. Bu ikisi birlikte takılmaya başladığından beri biz bayağı normalmişiz bunu anladım ben. "

Ben garip değilim Felix, arkadaşın biraz mal. Yunji'nin Jisung'dan hoşlandığını ulu orta söylerse Yunji, utancından bir daha evinden çıkmazdı.

Herkes gülmekle yetindi. Konunun arada kaynamasın sevinmiştim. Aklıma Yunji'nin günlerdir dinleyip bize dinletmediği şarkı gelince bu konuyu açmanın iyi olacağını düşündüm.

"Hey Jisung!"

Nihayet kafasını kaldırıp bakmıştı.

"Sizin şu müzik kulübü şarkınızı dinleyelim artık. Hazır olduğunu duydum."

Yunji bir hışımla bana döndü. Gözlerindeki uyarıcı ifade ve korku çok tatlı gözükmüştü. Biraz şerefsiz bir arkadaş oldum az önce, ama mecburum yani.

Jisung yerinde kıpırdandı. Göz ucuyla Yunji'ye baktığı detayını kaçırmamıştım.

"Şey evet hazır, Yunji de isterse bugün sergileyebiliriz."