1 juni, 2023
Misschien moet ik vragen of ze een keer met zijn allen kunnen komen. Misschien moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik ze mis. Dat ik ons mis, als vriendengroep. Maar ik durf het gek genoeg niet. Voor mijn gevoel ben ik ze dan tot last.
Ik voel me bij iedereen tot last. Mijn vriendin reist ongeveer dagelijks hierheen. Mijn ouders ook zoiets. Ze komen hiernaartoe voor mij, omdat mijn lichaam niet sterk genoeg is om snel te herstellen. Omdat ik mentaal niet goed ga en het ze hier beter lijkt dat ik nog even blijf. Sowieso omdat ik hier stappen maak en thuis misschien niet.
Hoe gek het ook klinkt, ik wil echt niet naar huis. Hier is het veilig. Hier kan ik om hulp roepen als ik dat nodig heb. Thuis kan dat niet.
Maar hier blijven betekent wel iedereen tot last zijn. En dat wil ik ook niet.
Misschien moet ik dit aangeven bij mijn psycholoog. Hopelijk heeft zij advies, want ik kan zo niet langer. Ik word gek van mezelf.
Ik maak mezelf gek. Alle gedachten die door mijn hoofd spoken, maken me gek. Ze frustreren me. En hoe graag ik ook positief wil blijven, het lukt gewoon niet. Die gedachten zijn zo sterk, ik moet wel naar ze luisteren.
En dat alles maakt me gek.
Knettergek.
JE LEEST
Worried // Bankzitters
FanfictionJe leidt een fantastisch leven. Je bent gelukkig. Maar dan ineens verandert alles na één ongeluk. Het overkomt Robbie van de Graaf. Je komt alles te weten over hem in zijn dagboek, waar hij elke avond in het revalidatiecentrum in schrijft.
