21 december, 2022
Ik kan niet meer.
Ik ben op.
Ik voel me leeg. Elke avond huil ik mezelf in slaap. Elke ochtend wil ik niet mijn bed uit. Maar dat moet. Om 8 uur moet ik eruit. Het is een vast schema. Ritme in mijn dag is goed, volgens de dokter hier. Ritme verpest alles.
Wat ook niet meehelpt is dat het bijna kerst is. En ik zit hier. Mijn familie viert dan gezellig kerst met elkaar. Raoul is bij zijn familie om kerst te vieren. Matthy viert kerst bij zijn familie. Milo ook. Hetzelfde geldt voor Koen. En voor mijn vriendin. Ook zij is dan bij haar ouders.
En ik zit hier maar. Alleen op mijn kamer. Geen zin om bij de groep te gaan zitten waarschijnlijk. Nee, kerst dit jaar wordt vast verschrikkelijk.
Alles is hier versierd. Ze willen het gezellig maken. Iets huiselijks. Maar de versiering zorgt voor alles behalve iets huiselijks. De versiering geeft me heimwee. De kerstbomen geven me heimwee. De lampjes geven me heimwee. Alles geeft me heimwee.
Ik wil naar huis. Voor het eerst in de maanden dat ik hier ben, wil ik zo graag naar huis. Nu ik dit schrijf, voel ik de tranen opkomen. Ze branden achter mijn ogen. De eerste traan loopt al over mijn wang. Nog een paar seconden en die traan ligt op het papier waar ik op schrijf. Het geeft niet. Inmiddels ben ik het gewend.
JE LEEST
Worried // Bankzitters
FanfictionJe leidt een fantastisch leven. Je bent gelukkig. Maar dan ineens verandert alles na één ongeluk. Het overkomt Robbie van de Graaf. Je komt alles te weten over hem in zijn dagboek, waar hij elke avond in het revalidatiecentrum in schrijft.
