Worried // Bankzitters

31-12-22

31 december, 2022

Wat een klote dag. Het liefst wil ik slapen en niks meekrijgen van heel het oud en nieuw gebeuren. Toch wil ik ook niet slapen. Ik wil niet het einde van het jaar missen. Ik wil dit jaar ook niet chagrijnig afsluiten. Daarom schrijf ik nu. Ik schrijf alle gedachten van me af. Hopelijk ben ik hierna wat vrolijker.

Papa en mama zijn er. Zij mogen de hele avond blijven. Mijn vriendin ook. Ze zijn net vertrokken om even wat drinken te halen, zodat ik even mijn rust kan pakken. Eigenlijk hoopte ik dat mijn vriendin bij me zou blijven, maar ik durfde dat niet te zeggen. Ze doet gekke dingen met mij, op een positieve manier. 

Matthy belt me.
Deze moet ik even opnemen.

Matthy belde  me dus net, waar ik al verbaasd over was, aangezien hij mensenschuw is en nooit videobelt. Hij vroeg zich af hoe het met me ging. Ik antwoordde dat het goed ging om ze niet bezorgd te maken. Vervolgens kwamen ook Koen en Milo in beeld. Ze zwaaiden vrolijk. Ook Raoul kwam nog even voor de camera. Ze zijn nu nog op kantoor. Ze vertelden me dat ze straks pas naar hun ouders en familie gaan, maar dat ze nu nog even met zijn allen wilden zijn. Wel jammer dat ik er niet bij was, vonden ze. Vind ik dus ook.

Ze hadden besloten om tot 12 uur met zijn allen te blijven en mij te bellen, zeiden ze toen Matthy me 5 minuten later weer belde, zodat ik er ook een beetje bij was. 

~

En dat doen we nu dus. Mijn vriendin en ouders zijn ook net weer in de kamer. Tijd om de laatste minuten van 2022 samen te spenderen.

"10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1." Hoor ik uit mijn telefoon komen. Het zijn Koen en Matthy die samen voor de camera aan het aftellen zijn. Ik moet lachen om ze. 

"Gelukkig nieuw jaar!" Roept iedereen door elkaar. Mijn moeder komt naar met toe gelopen met haar armen gespreid. "Gelukkig nieuw jaar lieverd. Komend jaar wordt beter, ik beloof het je." Dat laatste fluistert ze zachtjes in mijn oor. Een glimlach vormt om mijn mond. "Dankje mam." Fluister ook ik zachtjes in haar oor. Ze glimlacht.

~

Hopelijk had ze gelijk.
Hopelijk wordt komend jaar beter.

~

Ook mijn vader geeft me een knuffel. Wat heb ik fijne ouders. Ze hadden nu ook gewoon thuis kunnen zitten met familie en bij mijn zus. Zij was te laat thuis om met mijn ouders mee te gaan hierheen. Maar ze beloofde me dat ze morgen langskomt. Daar kijk ik wel naar uit.

Mijn vriendin trekt me in een knuffel, kroelt even door mijn haar en plant een kus op mijn lippen. "Gelukkig nieuw jaar Robje." Ik moet lachen om haar. Ze maakt mijn dag stukke beter. Elke keer opnieuw.

~

En zo was mijn avond toch een stuk minder kut dan de rest van de dag.