Pochodnia

17. Co tam?

Pytają się co tam?

A co mam ci powiedzieć?

Mam opowiedzieć ile jest zmian?

A może, że się czuję jak topielec?

Że mnie nikt nie odnajdzie w tym lesie.

Że wszyscy zapomną.

Że wtopię się w ten szereg.

Że już nie zadzwonią.

W sumie byłoby to pozytywne.

I tak nie chcę z nikim rozmawiać.

Cieszą się moim kryzysem.

Chcą mi doradzać.

W sumie co wy sami potraficie?

Ja już tylko przekazuję te emocje.

Nienawidzę ograniczeń.

Czasem się czuję, że urodziłem się w złej epoce.

Może dlatego z domu wychodzę coraz rzadziej.

Bo świat za oknem jest taki szary.

Tutaj nie pomoże lakier.

Odwrócą uwagę, powiedzą, że wróg u bramy.

Ciągle słyszę o wojnie.

Zamykam oczy, bo chcę żyć spokojnie.

Dzisiaj odkrywam, jak ważne jest zdrowie.

Oni mi mówią, jak ważni są bogowie.

Już nie chcę tego słuchać.

Lepiej już nic nie mów.

Myśli mi zagłuszasz.

Po prostu się rozejrzyj i na ten świat spójrz.