koparılan çiçekler|| nomin

0.3

Bölüm şarkısı;

Sonbahar - Ayna

_______________________________

24.09.1954

Gece neredeyse hiç uykuya dalmayan Jaemin, güneş kendini belli edince yataktan kalkmış mektuplar sanki orada yokmuş gibi inatla bakmayı reddederek aksayan ayağıyla mutfağa yönelmişti. Hızla kendine kahve hazırlarken bacaklarına dolanan kedisiyle dün akşamdan beri hiç ilgilenmediği aklına gelmiş vicdan azabı iyiden iyiye kendini belli etmeye başlamıştı. Eğilip kedisini kucağına aldı. Burnuna bir öpücük kondurup özür diledi. Mama kabına kucağında kedisiyle ilerlerken üst dolaptan da mamayı aldı. Aksayarak ilerlemeye çalışırken mama kabının sesini duyan Lucy kendini Jaemin'in kucağından atmış gür sesiyle miyavlamaya başlamıştı. Jaemin de onu bekletmedi ve mama kabını doldurdu.

Jaemin, Lucy'i bir sokak arasında bulmuştu. Küçücüktü ve sığındığı bir yerde titreyerek öylece duruyordu. Bir süre annesine bakınsa da gelen olmamış yavruyu orada bırakmaya da gönlü razı gelmemişti. Bu dünyadaki tek arkadaşı da oydu Jaemin'in. Sevgiyle başını okşadı kedisinin. Sonra kahvesini eline almış odasına yönelmişti. Kahvaltı yapmak istemiyordu ki zaten oldu olası kahvaltı yapmaktan hiç hoşlanmamıştı. Jeno eskiden onu zorlamasa hayatında hiç yapmazdı da kahveyle hayatını devam ettirirdi. Elinde kahvesiyle odasındaki koltuğuna oturduğunda ağrımaya başlayan hasarlı bacağına ufak ufak masaj yapmaya çalışmış istemsizce gözleri de dolmuştu. Kuruduğu sandığı göz pınarlarından ne çok yaş dökülüyordu bu aralar. Bu hareket istemsizce Jeno'yu hatırlatıyordu. Bacağı ağrıdığında gelip masaj yapar Jaemin'in ağrısının azalmasını beklerdi. Gözünün önüne gelen Jeno'nun kendisine masaj yapan hayaliyle gözlerindeki yaşlar daha fazla yerinde duramamış akmaya başlamıştı. İç çekişleri de hıçkırağa çevrilmiş bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Jeno'nun hayali sürekli gözünün önüne geliyor özlemini daha da körüklüyordu. Karşısındakinin gerçek olmadığını bilmek onu daha da üzüyordu.

"Jeno."

Sanki yanındaymış gibi seslendiğinde ağzından çıkan isim canını daha da yakmıştı.

"Nolur, artık dayanamıyorum."

"Ya sen gel ya da beni de al yanına."

"Nefes alamıyorum artık, nolur."

Hıçkırıkları ve ağlamaları arasına karışan cümlelerinden başka hiçbir ses duyulmuyordu evde.

_______________________________

Gittiğin günden beri
Gözyaşlarım hiç dinmiyor
Yağmurdayım eylül gibi
Güneşi unuttum artık
Gecem gündüzüm karanlık

- Sonbahar/Ayna