koparılan çiçekler|| nomin

1.0

tw/
İntihar teşebbüsü, intihar düşünceleri
Lütfen etkilenecekseniz okumayın.

____________________________________
Bölüm Şarkısı;
Ölünce Sevemezsem Seni- Ayna

_______________________________

26 Eylül 1954 (günümüz)

Jaemin ıslak saçlarının gözlerini kapatmasını umursamadan elinde parlayan keskin bıçağa baktı. Bütün vücudu soğuktan ve birazdan yapacağı şeyden dolayı titriyordu. Birkaç kere üst üste yutkundu Jaemin.

"Jeno, dayanamıyorum."

sessiz fısıltısını kendi bile zor duyuyorken Jeno'nun duymasını bekler gibiydi. Jaemin, her şeyini Jeno'ya anlatırdı. Jeno onu hep anlardı.

     Elindeki bıçağı koluna getirdi. Bugün bu işi bitirmek istiyordu. Sonra yine aynı şey oldu. Gözünün önünde kendisine üzüntülü bir şekilde bakan Jeno'yu gördü. Bu Jeno'nun savaşa gitmeden önceki son bakışıydı. Jaemin'in ağlayan yüzünü güldürmeye çalışsa da beceremediğindendi üzüntüsü.

"Aptal Jaemin aptal! Neden gülmedin ona o zaman? Neden güldürmedin onu. Aklımda kalan son ifadesi bu olmamalıydı."

Bıcak bir kez daha elinden düştü. Bu senaryoyu belki yüzlerce kez yaşamış olsa da bazen sonuna geliyor ve tüm umutlarını kaybettiği o anda eline aldığı ilk şey en keskin bıçak oluyordu. Sonra Jeno'un yüzünü hatırlıyor evine geri döndüğünde karşısında ölü bir beden bulmasından korkuyordu. Jaemin yurttayken intiharın büyük bir suç olduğunu tanrının onu diğer dünyada sevdikleriyle bir araya getirmeyeceğini duymuştu. Jeno'yu öldükten sonra bile sevmek istiyordu. Öldükten sonra bile onunla zaman geçirmek sadece onunla olmak istiyordu. Jaemin, Jeno'suz dört yıl geçirmişti ve bu dört yılının cehennemden bir farkı yoktu.

"Sensizlik çok zor Jeno. Ben gitmek istiyorum ama yolun sonunda seni bulamam diye çok korkuyorum."

"Ne zaman geleceksin bilmiyorum. Gelecek misin onu da bilmiyorum. Ben hiçbir şey bilmiyorum Jeno."

"Ama lütfen gel artık sensiz yaşayamıyorum nefes alamıyorum."

O sırada bir şey oldu. Sanki tanrı Jaemin'in sesini duymuş gibi birden kalbine çok güçlü bir ağrı saplandı. Nefessiz kaldı Jaemin. Doğru düzgün beslenmeyen zayıf bedeni yerle bütünleşti. Bir eli kalbini sıkı sıkı tutuyor gözlerinden acıdan yaş boşalıyor ve neredeyse nefes alamıyordu.

"Tanrım yanına mı alıyorsun sonunda beni? Benim yapamadığımı sen mi yapıyorsun?"

"Senden tek istediğim Jeno'nun yanına al beni. Lütfen bizi birleştir. Orada da beni onsuz bırakma."

Güçlükle aldığı nefeslerle birlikte yavaş yavaş ağrısının azaldığını hissediyordu. Olduğu yerde öylece kaldı Jaemin. Hâlâ hayattaydı. Başını yana çevirdi ve masada duran mektuplara baktı. Kederi mektupların gelmesiyle ikiye katlanmış gibi hissediyordu.

________________________________
Yaşamak hüner değil
Seninle ölmek istiyorum
-Ayna- Ölünce Sevemezsem Seni