Chapter 20
-----------------------
ကျင်းစစ်က စင်္ကြံလမ်းအဆုံးအထိ လျှောက်သွားကာ ကွေ့လှည့်ကာနီးတွင် ရုတ်တရက် သူ၏ကော်လံအနောက်ဖက်အား ဆွဲဖမ်းခံလိုက်ရသည်။
သူ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ယင်းကျောင်းက သူ့အား မျက်ခုံးများပင့်၍ ကြည့်နေသည်။
"အတန်းဖော်လေး...ဝိုး...မင်းရဲ့အတန်းဖော်ကိုတွေ့တာ နှုတ်တောင် မနှုတ်ဆက်တော့ဘူးလား..."
ကျင်းစစ်က ခေါင်းကိုက်နေသည့်အတွက် ယင်းကျောင်း၏စနောက်ကျီစယ်ခြင်းကို စိတ်ရှည်စွာ သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ လက်ကိုပုတ်ချလိုက်ပြီး ကော်လံကိုပြန်ဆွဲတင်ရင်း ဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
ယင်းကျောင်းက ကျင်းစစ်နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်သွားနေရာမှ ကျင်းစစ်၏အပြုအမူများကြောင့် ကျင်းစစ်အရှေ့တွင် ပိတ်ရပ်လိုက်ကာ အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။
'မင်း စာမေးပွဲမဖြေနိုင်လို့လား...'
ယင်းကျောင်းက တိုက်ရိုက်မမေးလိုက်ပေ။ သူပို၍စိတ်တိုသွားမည်စိုးသဖြင့် တမင်တကာ စနောက်လိုက်သည်။
"ထပ်ပြီး အနိုင်ကျင့်ခံရပြန်ပြီလား..."
"မဟုတ်ဘူး..."
ကျင်းစစ်က အလွန်ခေါင်းကိုက်နေပြီး စကားပြောချင်စိတ်မရှိသောကြောင့် မပီမသပြောလိုက်သည်။
"ငါ နည်းနည်းနေမကောင်းလို့ပါ..."
ချောင်အန်းယန်အား ယခုအကြိမ် တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် သူ၏ခေါင်းကိုက်ခြင်းသည် အရင်တစ်ခါကထက်ပို၍ ဆိုးဝါးလာသည်။
"အအေးမိတာလား..."
ယင်းကျောင်းက ကျင်းစစ်၏နဖူးပေါ် လက်တင်ကာ အသေအချာ စမ်းသပ်လိုက်သည်။
"ကိုယ်တော့မပူပါဘူး...အခန်းထဲမှာ လေကောင်းလေသန့်မရလို့လား..."
"ဟုတ်မယ်ထင်တယ်..."
သူကိုယ်တိုင် ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေတာလားဆိုသည်ကို မသေချာသော်လည်း သူ့နဖူးကိုထိလိုက်ပြီးသည်နှင့် ခေါင်းကိုက်သည့်ဝေဒနာသည် သက်သာသွားသည်ဟု ကျင်းစစ် ခံစားလိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
ကျောင်းမြက်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့
RomanceTitle- Dressed as The School Grass's ex Boyfriend Description ကျင်းစစ် : သင်္ချာပုစ္ဆာတွေကလည်း ဖြေရှင်းရခက်သလို စာမေးပွဲတွေကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းဘူးမလား... အဲဒါဆို ဘာလို့မချစ်မိတာလဲ... စိတ်မဝင်စားရင် မဖြစ်နိုင်ဘူး... အချိန်အလဟဿကုန်တာပဲ... ကျောင...
